Blood Trails (2006)

Το Blood Trails (2006) είναι μια ταινία τρόμου στην οποία πριν τη θέαση της γνωρίζεις τι περίπου να περιμένεις να δεις. Η αλήθεια είναι ότι ποτέ δεν νιώθω τεράστια επιθυμία να δω μια ταινία τρόμου με δολοφονίες και αίματα και τα λοιπά που συναντάμε σε παρόμοια φιλμ. Όχι γιατί φοβάμαι αλλά για τον ακριβώς αντίθετο λόγο, δε βρίσκω τίποτα να με φοβίσει εδώ και χρόνια και επιπλέον πια δε θεωρώ διασκέδαση να βλέπω ανθρώπους να υποφέρουν έστω και εικονικά. Γι αυτό έχω επιλέξει να μην είμαι και ούτε με βλάπω να γίνομαι ποτέ οπαδός όλων αυτών των φιλμ στο στυλ του Saw. Αδυνατώ σαν άνθρωπος  να ρουφάω όπως τα βαμπίρ απόλαυση και ευχαρίστηση από βασανιστήρια και πόνο που θα βλέπω σε μια οθόνη .

Η πρωταγωνίστρια μας η Anne είναι μια κοπέλα που έχει πάθος της την ποδηλασία και μια νύχτα έχει ένα one night stand με έναν άλλον ποδηλάτη τον Chris που είναι αστυνομικός. Το σεξ τους είναι βίαιο από την δική του πλευρά κι αυτή έχει τύψεις γιατί απάτησε το αγόρι της τον Michael με τον οποίο λίγες μέρες μετά πηγαίνουν σε ένα βουνό για ένα ταξίδι με τα ποδήλατα. Εκεί θα εμφανιστεί ακάλεστος ο Chris που θα τους κυνηγήσει και θα σκοτώσει τον Michael γιατί τελικά αποκαλύπτεται ότι είναι ψυχοπαθής δολοφόνος. Η Anne που θα επιζήσει θα προσπαθήσει για στη μεγαλύτερη διάρκεια της ταινίας να επιβιώσει από τον Chris ο οποίος σκοτώνει όποιον άτυχο βρεθεί στο δρόμο του μέχρι να φτάσει σε αυτήν και την τιμωρήσει για τη συμπεριφορά της.

Είναι μερικές ταινίες που είναι τόσο κακές που όταν έρχεται η σειρά τους να γράψω κάτι γι αυτές πραγματικά δυσκολεύομαι να βρω τη διάθεση να το κάνω. Γιατί θα πρέπει να την ξαναδώ στο μυαλό μου και να ξαναθυμηθώ όσα τραγικά σε κινηματογραφικό επίπεδο προσπαθώ να ξεχάσω. Σε αυτή την ταινία δε μπορείς να βρεις κάτι καλό να χρησιμοποιήσεις. Σε επίπεδο σεναρίου έρχονται στιγμές που χτυπάς το κεφάλι σου στον τοίχο με όσα βλέπεις, καθώς το επίπεδο βλακείας των χαρακτήρων είναι επικό. Κάνουν ότι πιο χαζό και ανόητο χρειάζεται να γίνει ώστε να σκοτωθούν για  να μπορέσει να προχωρήσει η βαρετή ιστορία προς το πουθενά. Ανάλογα τραγικές είναι και οι ερμηνείες και η σκηνοθεσία, τίποτα δε σε κάνει να θέλεις να τη δεις μέχρι το τέλος και τίποτα δε βοηθάει την ταινία να γίνει πιο ενδιαφέρουσα και από ένα σημείο και μετά το παίρνεις απόφαση ότι θα περιμένεις μέχρι να τελειώσει και στην διάρκεια της το μόνο που θα σου προσφέρει θα είναι κλεμμένα κλισέ, ψεύτικο αίμα και μια πρωταγωνίστρια που σε κάνει να θες να την σκοτώσεις εσύ για να γλυτώσεις από τις χαζομάρες τις και τα ασταμάτητα ουρλιαχτά της που δεν σταματάνε ποτέ.

2/10 Τραγική