Ενας λύκος κι ένα αερικο....

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένας Λύκος κι ένα Αερικό που ζούσαν για πολλά χρόνια μέσα στο ίδιο δάσος αλλά ήταν τόσο διαφορετικές οι ζωές τους που δεν είχαν κοινό τόπο συνάντησης.

Ο Λύκος μοναχικός και τρομαχτικός την ημέρα δεν κυκλοφορούσε έβγαινε τις νύχτες μόνο για να κυνηγήσει τα θηράματα του και να τραγουδά τη λύπη του στην πανσέληνο ενώ το μικρό Αερικό κυκλοφορούσε την ημέρα για να χαίρεται το πέταγμα του και την καταπράσινη φύση και να πειράζει τα υπόλοιπα ζωάκια του δάσους πάντοτε χαμογελαστό και πρόσχαρο. Κι έτσι περνούσαν οι εποχές τα χρόνια οι μέρες και οι νύχτες τους. 

Ώσπου ένα ξημέρωμα την στιγμή εκείνη που η μέρα με τη νύχτα χωρίζουν μεταξύ τους και που ο ήλιος και το φεγγάρι κάνουν στιγμιαία έρωτα και την ώρα που ο λύκος επέστρεφε στη φωλιά του αργοπορημένος το αερικό που ξυπνούσε τον είδε από μακριά και εντυπωσιάστηκε από αυτά που μπορούσε μόνο αυτό σαν αερικό να δει θαμμένα στην κρύα καρδιά του λύκου. Κι από εκείνο το ξημέρωμα και μετά το αερικό της ιστορία μας ξυπνούσε λίγο νωρίτερα τα πρωινά για να μπορεί να παρακολουθεί τον λύκο από μακριά χωρίς να τολμάει να τον πλησιάσει γιατί η φήμη του τρομερού λύκου ήταν πολύ κακή.'Ομως το αερικό έδειχνε υπομονή και θάρρος και κάθε φορά πλησίαζε όλο και περισσότερο γιατί εμπιστευόταν την αερική καρδία και το ένστικτο του.

Ώσπου μια νύχτα με φεγγάρι που δεν κοιμήθηκε το μικρό αλλά γενναίο αερικό τόλμησε να πάρει το ρίσκο και να πλησιάσει τον λύκο εκεί που έπινε νερό... και η ζωή στο δάσος από εκείνη τη νύχτα ποτέ πια δε θα είναι όπως παλιά για τον κάποτε λυπημένο λύκο και το χαρούμενο αερικό....