Περί Πούρων

Ένα από τα ιδιαίτερα πάθη μου στη ζωή που δε διανοούμαι να κόψω είναι το κάπνισμα ενός καλού πούρου εκείνες τις στιγμές που πραγματικά επιθυμώ μια ήρεμη απόλαυση μια ιδιωτική ιεροτελεστία μια διαφυγή από την καθημερινότητα μου. Δεν συμβαίνει συχνά και δεν καπνίζω καθημερινά παρά μόνο όταν και όπου βρεθεί η καλή διάθεση και οι κατάλληλες συνθήκες γι αυτό η απόλαυση που λαμβάνω είναι μεγαλύτερη. Και όταν αγαπώ και κάνω κάτι απαιτώ από τον εαυτό μου να το κάνω σωστά αλλιώς προτιμώ να μην το κάνω καθόλου αλλά το πούρο που θα καπνίσω θέλω να το έχω αγοράσει συντηρήσει ωριμάσει μεγαλώσει κι εξελίξει εγώ στους δικούς μου υγραντήρες για να είναι απολαυστικό σύμφωνα με τις δικές μου προσωπικές απαιτήσεις. Ούτε η κρίση ούτε η διαμονή στην επαρχία ούτε η δυσκολία του αντικειμένου και η απόκτηση του θα με εμποδίσουν να το απολαμβάνω. Άλλωστε δε θα μπορούσα να μη συμφωνήσω απόλυτα με τον George Burns που είπε περί ευτυχίας ... "Ευτυχία; Ένα καλό πούρο, ένα καλό φαγητό, ένα καλό πούρο και μια καλή γυναίκα – ή μια κακιά γυναίκα, εξαρτάται από το πόση ευτυχία μπορείς να χειριστείς."