Πέμπτη 28 Φεβρουαρίου 2013

Όλα να τα θυμάσαι.


Ας σου λένε να ξεχνάς.
Όλα να τα θυμάσαι.
Είναι εσύ.
Κι ας πονάς.
Είναι κτήμα σου ο πόνος.
Αν χαθεί σβήνει ένα κομμάτι από σένα.
Μα πιο πολύ απ' όλα να θυμάσαι από ποιους γεννήθηκες.
Από ποια διαδρομή προέρχεσαι, σε ποιον δρόμο πηγαίνεις.
Ποιους πιστούς συντρόφους κράτησες δίπλα σου και γιατί.
Τι πολύτιμες αξίες έμαθες να κρατάς και να διαφυλάττεις.
Ποια λάθος νοοτροπία και φιλοσοφία απορρίπτεις στη ζωή .
Έτσι αποφασισμένος και γνώστης θα πορεύεσαι.
Χωρίς δισταγμούς. Χωρίς φόβους.
Γιατί είσαι καταδικασμένος να είσαι μοναδικός.
Ο εαυτός σου.
Και δεν έχεις πιο γλυκιά καταδίκη απ' αυτήν.


Brigid Boden - As Tears Go By


It is the evening of the day
i sit and watch the children play
smiling faces i can see
but not for me
i sit and watch
as tears go by
My riches can't buy everything
i want to hear the children sing
all i hear is the sound
of rain falling on the ground
i sit and watch
as tears go by
It is the evening of the day
i sit and watch the children play
doing things i used to do
they think are new
i sit and watch
as tears go by

Ο νους του ανθρώπου είναι σαν μια κυψέλη, που βουίζει από μέλισσες



Ο νους του ανθρώπου είναι σαν μια κυψέλη, που βουίζει από μέλισσες — ένας σωρός από σκέψεις, που βουίζουν γύρω - γύρω. Τριγυρισμένος από αυτές τις σκέψεις, ο άνθρωπος ζει μέσα στην αγωνία, την ένταση και την ανησυχία. Για να αναγνωρίσει και να γνωρίσει τη ζωή, ο νους πρέπει να είναι σιωπηλός, σαν λίμνη όπου δεν υπάρχει κανένας κυματισμός. Για να εξοικειωθεί με τη ζωή, ο νους χρειάζεται να είναι καθαρός σαν καθρέφτης, πάνω στον οποίο δεν υπάρχει καθόλου σκόνη.Εσύ έχεις ένα νου που είναι σαν κυψέλη γεμάτη μέλισσες. Δεν είναι ούτε καθρέφτης ούτε σιωπηλή λίμνη. Αν νομίζεις πως είσαι σε θέση να γνωρίσεις κάτι, μ' αυτό το νου, ότι είσαι σε θέση να πετύχεις κάτι ή ότι είσαι σε θέση να γίνεις κάτι, κάνεις πολύ μεγάλο λάθος. Είναι απολύτως απαραίτητο να ελευθερωθείς από αυτή τη συνεχή ροή σκέψεων.~ Οσσο, (Μπαγκουάν Σρι Ραζνίς)

There are moments which mark your life.


Against All Odds (1984)

Το Against All Odds είναι μια ταινία του Taylor Hackford γυρισμένη το 1984 που περιέχει αρκετά στοιχεία από διάφορες κατηγορίες ταινιών. Είναι και ρομαντική είναι και περιπέτεια είναι και θρίλερ είναι και γκαγκστερική με noir στοιχεία γενικά δύσκολα μπορείς να την κατατάξεις μόνο σε ένα κινηματογραφικό είδος. Επιπλέον είναι remake μιας καθαρόαιμης ταινίας noir του 1947 ( Out of the Past ) στην οποία  πρωταγωνιστούσε ο Robert Michum και η Jane Greer η οποία μάλιστα παίζει και στην ταινία του 1984 σε έναν συμπληρωματικό ρόλο. Δυνατά ονόματα έχει και η νεότερη ταινία με τους Rachel Ward, Jeff Bridges και James Woods να έχουν τους κεντρικούς ρόλους.



Η πλοκή της ταινίας είναι μεγάλη και υπερβολικά πλούσια σε βαθμό που ορισμένοι θεατές μπορεί να κουραστούν να την παρακολουθήσουν. Για να την γράψω εντελώς αναλυτικά θα χρειαζόμουν άπειρες γραμμές οπότε θα κάνω μια σύνοψη. Ενας άφραγκος και πρόσφατα απολυμένος από την ομάδα του παίκτης του επαγγελματικού ποδοσφαίρου ο Terry Brogan (Jeff Bridges ) για να μπορέσει να πάρει τη δουλειά του πίσω θα δεχτει να βοηθήσει τον φίλο του Jake Wise (James Woods)  που σχετίζεται με τον παράνομο τζόγο να βρει την εξαφανισμένη φιλενάδα του Jessie Wyler (Rachel Ward) που μάλιστα είναι και η κόρη της ιδιοκτήτριας της ομάδας του. Θα ταξιδέψει στο Μεξικό και θα την βρει να κρύβεται από τον Jake και σύντομα οι δυο τους ερωτεύονται παράφορα και μένουν μαζί να ζήσουν τον έρωτα τους. Όταν μια μέρα η Jessie θα επιστρέψει πίσω στο LA και στον Jake ο πληγωμένος Terry θα επιστρέψει για να την διεκδικήσει και να καθαρίσει το όνομα του ώστε να συνεχίσει να παίζει ποδόσφαιρο. Για να το πετύχει αυτό θα πρέπει να ανακαλύψει την αλήθεια για την σχέση του Jake με πολιτικούς και δικηγόρους και ένα σκάνδαλο που σχετίζεται με περιβαντολογικές οργανώσεις και μια εταιρία που αγοράζει γη. Στην ουσία αυτό που μας μένει στο τέλος είναι η παθιασμένη ιστορία αγάπης ανάμεσα σε δυο άτομα που δεν πρέπει να είναι μαζί και η σύγκρουση της καρδιάς με την λογική καθώς ο Terry ακολουθεί την καρδιά του και η Jessie την λογική της.
 


Ξεκινώντας από το σενάριο είναι όντως αρκετά περίπλοκο και αν και σε γεμίζει σαν ιστορία,το σχεδόν μισανθρωπικό φινάλε του δε σου αφήνει μια γλυκιά γεύση αλλά αυτό δεν είναι και υποχρεωτικά κακό καθώς προσθέτει ρεαλισμό στην ιστορία και δεν την εκφυλίζει κάνοντας την ακόμη μια ερωτική ταινία που στο τέλος το ζευγαράκι έζησε καλά κι εμείς καλύτερα. Προσωπικά εκτιμώ πάντα περισσότερο τις ερωτικές ταινίες χωρίς ευτυχισμένο τέλος γιατί για μένα είναι πιο αληθινές και μπορώ να τις αποδεχτώ πιο εύκολα από το να έχουν παραμυθένιο τέλος.

Και στις ερμηνείες δεν μπορείς να βρεις πολλά ψεγάδια και οι δυο πρωταγωνιστές της ερωτικής ιστορίας βγάζουν πάθος και πείθουν αρκετά ότι ζουν τον ρόλο τους. O James Woods ειδικά είναι όπως πάντα εξαιρετικός και βγάζει φυσικότητα στον ρόλο του κακού και κυνικού αλλά και ταυτόχρονα ερωτευμένου απατεώνα που πονάει για μια γυναίκα που δε τον θέλει κι αισθάνεται προδομένος. Επίσης εντυπωσιάζουν οι εξαιρετικές τοποθεσίες που δίνουν ωραία πλάνα και που επιλέγει ο σκηνοθέτης από τις ακτές και του αρχαίους ναούς του Μεξικό για να γυρίσει τις σκηνές που αφορούν το ζευγάρι. Αντίθετα η σκηνοθεσία στις σκηνές που διαδραματίζονται στο Λος Αντζελες δεν είναι κάτι το ξεχωριστό.

Τελίκο συμπέρασμα είναι ότι είναι μια ταινία αρκετά καλή που έχει ορισμένες αδυναμίες στο σενάριο και στην οποία τα υπόλοιπα συστατικά δένουν καλά μεταξύ τους για να μας δώσουν ένα σφιχτό και σωστά δομημένο σύνολο χωρίς όμως να μας κάνουν σε κανένα σημείο να θαυμάσουμε ή να ξεχωρίσουμε κάτι ώστε να την θεωρήσουμε κορυφαία.

6,5/10 Καλή 



The World Without Us


Τετάρτη 27 Φεβρουαρίου 2013

Πυξ Λαξ ~ Κλεμμένη Ομορφιά



Εγώ δεν είμαι φίλος με κανέναν
ούτε και λύνω τα προβλήματα
ήτανε λάθος σου που γύρισες σε μένα
γι' αυτό σου λέω φύγε γρήγορα

Εγώ δε γίνομαι φίλος με φεγγάρια
τα φεγγαράκια σου τα χόρτασα
όταν με χτύπαγε ο βοριάς τα κρύα βράδια
κι εσύ σε άλλες αγκαλιές χανόσουνα

Εγώ φοβόμουνα να σ' αγαπήσω
κι εσύ φοβόσουνα να αγαπηθείς
τώρα που γύρισες με θέλεις πίσω
μ' αυτός ο έρωτας κοιμήθηκε νωρίς

Και τώρα οι δυο μας ψιθυρίζεις στον καθρέφτη
ό,τι γεμίζει τη ζωή δεν το κοιτάς
χωρίς στολίδια δε σε παίρνει ν' αναπνέεις
μ' ένα χαμόγελο κλεμμένης ομορφιάς

Εγώ φοβόμουνα να σ' αγαπήσω
κι εσύ φοβόσουνα να αγαπηθείς
τώρα που γύρισες με θέλεις πίσω
μ' αυτός ο έρωτας κοιμήθηκε νωρίς

Τρείς κούπες νερωμένο κρασί είναι αρκετές


Τρείς κούπες νερωμένο κρασί είναι αρκετές:
Μία για την καλή υγεία, που την αδειάζω πρώτη,
τη δεύτερη για τον έρωτα και την απόλαυση την πίνω,
την τρίτη για να κοιμηθώ.
Όταν αδειάσει η τρίτη κούπα, οι φρόνιμοι πηγαίνουν σπίτι τους.
Η τέταρτη είναι υπερβολή, και στη βία χαρισμένη,
η πέμπτη στο θυμό, η έκτη στην κραιπάλη,
η έβδομη στο θολωμένο βλέμμα,
η όγδοη είναι του αστυφύλακα
και η ένατη στην τρέλα, την οργή, τα σπασίματα
και την καταστροφή αφιερωμένη.
(Εύβουλος ~ 175 π.Χ.)

Τείχη


Χωρίς περίσκεψιν, χωρίς λύπην, χωρίς αιδώ
μεγάλα κ' υψηλά τριγύρω μου έκτισαν τείχη.
Και κάθομαι και απελπίζομαι τώρα εδώ.
Άλλο δεν σκέπτομαι: τον νουν μου τρώγει αυτή η τύχη·
διότι πράγματα πολλά έξω να κάμω είχον.
Α όταν έκτιζαν τα τείχη πώς να μην προσέξω.
Αλλά δεν άκουσα ποτέ κρότον κτιστών ή ήχον.
Ανεπαισθήτως μ' έκλεισαν από τον κόσμον έξω.


Κωνσταντίνος Π. Καβάφης

It Waits (2005)

Είπα κι εγώ να δω ένα τρόμου έτσι για αλλαγή και κατά τύχη σε ένα τοπικό κανάλι χθες βράδυ πέτυχα το It Waits (2005). Γενικά δεν γνώριζα και πολλά για το εν λόγω ταινιάκι αν και συνήθως σπάνιες είναι οι ταινίες για τις οποίες δε μαθαίνω τίποτα. Οπότε κάθησα να το δω με τον ενθουσιασμό του θεατή που δε γνωρίζει τι περίπου θα δει και που αφήνεται στα χέρια του σκηνοθέτη για να τον οδηγήσει κάπου.



Η Danielle με τα κανόνια και το όπλο της
Η υπόθεση δε λέει και πολλά αλλά σε τέτοιες ταινίες με τέρατα αυτό δεν έχει και τεράστια σημασία. Η πρωταγωνίστρια είναι μια όμορφη γυναίκα που έχει επιλέξει να απομονωθεί από τον κόσμο γιατί έχει μερικά τραύματα από το παρελθόν δουλεύοντας σε ένα απομακρυσμένο πύργο δασαρχείο στην μέση του πουθενά. Θρηνεί το θάνατο της καλύτερης της φίλης για τον οποίο ευθύνεται η ίδια και οι τύψεις την έχουν οδηγήσει στο αλκοόλ και στην κατάθλιψη. Μια μέρα μια ομάδα από φοιτητές που επισκέπτονται το δάσος απελευθερώνει ένα αρχαίο τέρας το οποίο αρχίζει να σκοτώνει τους επισκέπτες του δάσους και να ενοχλεί την Danielle. Όταν το τέρας θα σκοτώσει το αγόρι της που την επισκέπτεται η Danielle θα πρέπει να συνέλθει απο τη θλίψη της και να πολεμήσει μόνη της για την σωτηρία της . Εντάξει δεν ακούγεται και άσχημο αλλά από την σύλληψη μια ιδέας μέχρι τη σωστή εκτέλεση της υπάρχει μεγάλη διαφορά.


Το κακό και το λάθος πηγάζει από τους βασικούς πρωταγωνιστές της ιστορίας δηλαδή την πρωταγωνίστρια και το τέρας που μόνο καλούς δεν του λες για τις ανάγκες των ρόλων τους και για να πάρουν την ταινία πάνω τους. Η Cerina Vincent εντυπωσιακή γυναίκα δε λέω αλλά όποιος δει το screenshot της ταινίας που δημοσίευσα με το στήθος της να μας απειλεί μέσα από το μπλουζάκι της  καταλαβαίνει και το λόγο που πήρε το ρόλο γιατί από ερμηνεία ειδικά στις στιγμές που πρέπει να βγάλει πόνο και θλίψη μας χαρίζει άθελα της αρκετό γέλιο. Το τέρας τώρα είναι εντελώς αδιάφορο και καθόλου τρομαχτικό και τα εφε για τη δημιουργία του φθηνιάρικα. Κάνει την εμφάνιση του μόλις στο τελευταίο εικοσάλεπτο της ταινίας οπότε πρέπει να υποστείς πολλή κακή ηθοποιία από την Cerina και το υπόλοιπο καστ μέχρι να το δεις και όταν το βλέπεις διαπιστώνεις ότι η αναμονή δεν άξιζε. Γενικά μια κακή ταινία που όμως έχω την εντύπωση ότι με αυτούς που ανέλαβαν να την δημιουργήσουν και να την εκτελέσουν δε θα μπορούσε να είναι καλύτερη.

3/10 Κακή
 


Εγκρατής στις απολαύσεις


Κρατεί ηδονής ουχ’ ο απεχόμενος, άλλ’ ο χρώμενος μεν, μη προεκφερόμενος δε.
(Αρίστιππος)

Τρίτη 26 Φεβρουαρίου 2013

Ο έρωτας καταργεί τη λογική


Ὁ πράσινος κῆπος

Ο πράσινος κήπος μου

Ἔχω τρεῖς κόσμους. Μιὰ θάλασσα, ἕναν
οὐρανὸ κι ἕναν πράσινο κῆπο: τὰ μάτια σου.
Θὰ μποροῦσα ἂν τοὺς διάβαινα καὶ τοὺς τρεῖς, νὰ σᾶς ἔλεγα
ποῦ φτάνει ὁ καθένας τους. Ἡ θάλασσα, ξέρω.
Ὁ οὐρανός, ὑποψιάζομαι. Γιὰ τὸν πράσινο κῆπο μου,
μὴ μὲ ρωτήσετε.

Νικηφόρος Βρεττάκος ~ Ὁ πράσινος κῆπος


Δευτέρα 25 Φεβρουαρίου 2013

Κάνε υπομονή κι ο ουρανός...


  
Αυτός ο φετινός χειμωνιάτικος παλιόκαιρος δεν αντέχεται  με την βροχή και την μούχλα μόνιμα να μας κρατούν συντροφιά. Δεν έχει καμιά σχέση με τον βαρύ και σκληρό περσινό που σχεδόν δυο μήνες χιόνιζε συνεχώς αλλά το περίεργο είναι ότι ο φετινός αν και μαλακός με μερικές βροχές και χαμηλές θερμοκρασίες όλο κι όλο για μένα έχει κολλήσει και δεν περνάει με τίποτα. Περυσι τουλάχιστον είχαμε και ήλιο στα ενδιάμεσα των χιονοπτώσεων όχι όπως φέτος που κοντέυουμε να τον ξεχάσουμε. Σίγουρα παίζει ρόλο στη διάθεση μου ότι πέρυσι τέτοια εποχή δούλευα πολλές ώρες και δεν κατάλαβα για πότε περνούσαν οι μέρες σε αντίθεση με φέτος που σχεδόν μόνιμα κάθομαι. Μπορεί να φταίει και το λάθος που έκανα να πάω για δέκα μέρες στο καλοκαιρινό μας σπίτι στη θάλασσα που τόσο αγαπώ και μου λείπει κάθε χειμώνα και ενώ επέστρεψα σωματικά η καρδιά και το μυαλό μου έμειναν εκεί. Ανυπομονώ να καλοκαιριάσει να ξεφύγω από όσα με πνίγουν και με επηρεάζουν και να επιστρέψω στο μέρος που ηρεμώ και χαλαρώνω.




Αν και πάντα με θεωρούσα σαν καταθλιπτικό άνθρωπο της νύχτας και της βροχής ομολογώ πως διαπιστώνω ότι κάθε μέρα που έχουμε βροχερή ολοένα και περισσότερο μου λείπει ο ήλιος. Αυτή τη στιγμή έχουμε έξω μια τρομερά δυνατή βροχή που από χθες μας έχει μουλιάσει και θα συνεχίσει να μας μαστιγώνει για μερικές μέρες ακόμη. Εχω φτάσει στο σημείο κάθε μέρα να παρακολουθώ την εβδομαδιαία πρόβλεψη του μετερεωλογικού δελτίου μήπως και δω κάποια μέρα με ήλιο αλλά το μόνο που βλέπω είναι πως και την επομένη εβδομάδα θα έχουμε κρύα και βροχές. Να πω ότι δε μου επηρεάζει την ψυχολογία θα πω ψέμματα... αλλά μόνο υπομονή μπορείς να κάνεις και να περιμένεις ο ήλιος να βγει ξανά. Και μαζί με τον ήλιο θα έρθει και η άνοιξη και θα αρχίσω τα ταξίδια στο εξοχικό να ξεφύγω από την μαυρίλα της πόλης και βγαίνοντας στο μπαλκόνι μου θα βλέπω την καταγάλανη θάλασσα και όχι τις κατάμαυρες καμινάδες από τα εργοστάσια μας. Εχει τεράστια διαφορά όπως και να το κάνουμε . Και ακόμα και κάποιος σαν εμένα που έχει πάψει να ζει σαν φυσιολογικός άνθρωπος εδώ και χρόνια αλλάζει ψυχολογία και διάθεση και γίνεται εντελώς διαφορετικός άνθρωπος .

Δεν έχω πια δικαίωμα ~ Γλυκερία



Δεν έχω πια δικαίωμα
Στο πλάι μου να σ' έχω
Να σε ξυπνούν τα χείλη μου
Πρωί με τον καφέ

Δεν έχω πια δικαίωμα
Φως μου να σε προσέχω
Μα στην καρδιά μου σ' έκλεισα
Και δεν θα βγεις ποτέ

Δυο τσιγάρα θα καπνίσω και τα δυο για σένα
Δυο ποτήρια θα γεμίσω και θα πιω για δυο
Κι αν με πάρει και δακρύσω, απ' το νου μου πέρνα
Και τα μάτια σκούπισέ μου, σαν να είσαι εδώ

Δεν έχω πια δικαίωμα
Τις νύχτες να σ' αγγίζω
Να λιώνω μες στα χείλη σου
Και να μου λες ξανά

Δεν έχω πια δικαίωμα
Στο όνειρο να ελπίζω
Μα στην καρδιά μου σ' έκλεισα
Κι αυτό είναι που πονά


Στίχοι: Βασίλης Γιαννόπουλος
Μουσική: Αντώνης Βαρδής
Πρώτη εκτέλεση: Γλυκερία

Καλὰ τὰ βγάζει πέρα ἡ μοναξιὰ

Καλὰ τὰ βγάζει πέρα ἡ μοναξιὰ
φτωχικὰ ἀλλὰ τίμια.
Ἀλλοῦ κοιμᾶται αὐτὴ
κι ἀλλοῦ τὸ ἐγκρατὲς σκεπτικὸ ἐάν.
Μόνο καμιὰ φορὰ
σὲ πειραματισμοὺς τὴν παρασύρει
ἡ περιέργεια
- ὄφις προγενέστερος
καὶ πιὸ φανατικὸς
ἀπ᾿ τὸν νερόβραστον ἐκεῖνον τῆς μηλέας.
Δοκίμασε τῆς λέει, μὴ φοβᾶσαι
δὲν ἔχεις τί νὰ χάσεις
καὶ τὴν πείθει
νὰ κουλουριάζεται πνιχτὰ
νὰ τρίβεται σὰ γάτα ἀνεπαίσθητη
πάνω στὸν διαθέσιμο ἀέρα
ποῦ ἀφήνεις προσπερνώντας.
Ἀπόλαυση πολὺ μοναχικότερη
ἀπὸ τὴ στέρησή της.

Κική Δημουλά ~ Δεν έχεις τι να χάσεις 

85η Τελετή Απονομής των Βραβείων Όσκαρ


Τελικά αποφάσισα να μην ξενυχτήσω για να δω την 85η τελετή ζωντανά γιατί το πρωί είχα ένα ιατρικό ραντεβού και αναγκάστηκα να ξυπνήσω νωρίς. Τα παρακολούθησα με την άνεση μου σήμερα το μεσημέρι χαλαρός με ποτό και πούρο περιμένοντας μάταια να με διασκεδάσουν κάπως.

Και ευτυχώς δηλαδή που δεν ξημερώθηκα γι αυτά γιατί δεν υπήρχε περίπτωση να μην με πάρει ο ύπνος βλέποντας τρεις ώρες μια τόσο επίπεδη τελετή. Νομίζω ότι δεν έχω δει πιο αδιάφορη και βαρετή απονομή τα τελευταία χρόνια. Ακόμη και τα happenings που πρόσθεσαν όπως η ανακύρηξη του νικητή καλύτερης ταινίας από την Μισελ Ομπάμα και η παρουσία του William Shatner σαν James T.Kirk από το Star Trek που ταξίδεψε στο χρόνο για να βοηθήσει στην παρουσίαση δεν μου κράτησε το ενδιαφέρον ούτε με έκανε να χαμογελάσω.


Το πρόβλημα ξεκινάει από τον νέο παρουσιαστή Seth MacFarlane που δε γνωρίζω τι ακριβώς είχαν στο μυαλό τους όταν τον επέλεγαν για την παρουσίαση αλλά σίγουρα δεν το πέτυχε αυτό.Ηταν αδιάφορος και κρύος και με τα χοντροκομμένα αστεία του έβγαλε ελάχιστα γέλιο και δεν είχε καμία χημεία με το κοινό. Επιπλέον σε αντίθεση με τους παρουσιαστές του παρελθόντος ούτε να τραγουδήσει ούτε να χορέψει καλά μπορεί και γενικά απέτυχε στον ρόλο του διασκεδαστή ενώ όπως είπα και νωρίτερα ούτε τα σκετς και τα χορευτικά βοήθησαν στο να κυλήσει ευχάριστα η βραδιά. Δεν υπάρχει λόγος λοιπόν να αναφερθώ για να τα θάψω ούτε να ασχοληθώ περισσότερο με αυτά και βρίσκω καλύτερο το να περάσω στους πραγματικούς πρωταγωνιστές της τελετής που ήταν οι νικητές που πήραν το χρυσό αγαλματάκι.


Πρώτος και καλύτερος και μεγάλος θριαμβευτής ο νεκραναστημένος Ben Affleck που κατέκτησε το Οσκαρ καλύτερης ταινίας με το ARGO του κι έκλεισε πολλά στόματα που δικαιολογημένα τα τελευταία χρόνια τον θεωρούσαν ξοφλημένο με τις επιλογές που έκανε και με την καριέρα του να έχει πάρει την κατιούσα με αποτέλεσμα να δυσκολέυεται και να βρει ρόλους. Η ταινία του έφυγε τελικά με τρία όσκαρ στις αποσκεύες της καθώς κέρδισε και τα Best Film Editing και Best Adapted Screenplay.


Επίσης το ίδιο κερδισμένο βγήκε και το παραμυθένιο Life of Pi του Ang Lee ο οποίος κατέκτησε το Οσκαρ Σκηνοθεσίας και το δημιούργημα του κυριάρχησε στα τεχνικά βραβεία κατακτώντας συνολικά τέσσερα αγαλματάκια τα Best Director, Best Cinematography, Best Original Score και Best Visual Effects κάτι που φανερώνει ότι οπτικά ήταν η καλύτερη ταινία φέτος.


Σε ότι αφορά το βραβείο για τον καλύτερο ηθοποιό όλα τα προγνωστικά επιβεβαιώθηκαν και ο Daniel Day Lewis το κατέκτησε για την συγκλονιστική του ερμηνεία στο Lincoln την πολυδιαφημισμένη ιστορική ταινία του Steven Spielberg που τελικά πήρε μόλις δυο βραβεία ενώ ακουγόταν για περισσότερα.


Το γυναικείο αγαλματίδιο για την καλύτερη ηθοποιό απονεμήθηκε στο μεγάλο ανερχόμενο νέο αστέρι της βιομηχανίας την Jennifer Lawrence για την ερμηνεία της στο Silver Linings Playbook που αν και είχε αρκετές υποψηφιότητες σε πολλές κατηγορίες χθες βράδυ δεν μπόρεσε να κερδίσει τίποτα άλλο.




Αναλυτικά οι υποψηφιότητες και οι νικητές σε όλες τις κατηγορίες ακολουθούν στη συνέχεια. Ραντεβού του χρόνο για την 86η απονομή που ελπίζω κι εύχομαι να είναι πολύ καλύτερη από την φετινή που δεν άφησε και τις καλύτερες εντυπώσεις.


Best Film
 Amour
**WINNER** Argo
Beasts Of The Southern Wild
Django Unchained
Les Misérables
Lincoln
Life Of Pi
Silver Linings Playbook
Zero Dark Thirty
   

Best Actress
 Jessica Chastain - Zero Dark Thirty
**WINNER**Jennifer Lawrence - Silver Linings Playbook
Emmanuelle Riva - Amour
Quvenzhané Wallis - Beasts Of The Southern Wild
Naomi Watts - The Impossible

Best Actor
 **WINNER** Daniel Day Lewis - Lincoln
Bradley Cooper - Silver Linings Playbook
Hugh Jackman - Les Misérables
Joaquin Phoenix - The Master
Denzel Washington - Flight

Best Director
 Michael Haneke - Amour
**WINNER** Ang Lee - Life Of Pi
David O Russell - Silver Linings Playbook
Steven Spielberg - Lincoln
Benh Zeitlin - Beasts Of The Southern Wild

Best Supporting Actor
 Alan Arkin - Argo
Robert De Niro - Silver Linings Playbook
Tommy Lee Jones - Lincoln
**WINNER** Christoph Waltz - Django Unchained
Philip Seymour Hoffman - The Master

Best Supporting Actress
 Amy Adams - The Master
Sally Field - Lincoln
**WINNER** Anne Hathaway - Les Misérables
Helen Hunt - The Sessions
Jacki Weaver - Silver Linings Playbook

Best Foreign Language Film
 **WINNER** Amour
No
War Witch
A Royal Affair
Kon-Tiki

Best Original Screenplay
 Flight
Zero Dark Thirty
**WINNER** Django Unchained
Amour
Moonrise Kingdom

Best Adapted Screenplay
 Beasts Of The Southern Wild
**WINNER** Argo
Lincoln
Silver Linings Playbook
Life Of Pi

Animated Feature Film
 Frankenweenie
The Pirates! Band Of Misfits
Wreck-It Ralph
ParaNorman
**WINNER** Brave

Best Original Song
 "Before My Time" from Chasing Ice
"Pi's Lullaby" from Life Of Pi
"Suddenly" from Les Misérables
"Everybody Needs a Best Friend" from Ted
**WINNER** "Skyfall" from Skyfall

Best Art Direction
 Anna Karenina, Production Design: Sarah Greenwood; Set Decoration: Katie Spencer
The Hobbit: An Unexpected Journey, Production Design: Dan Hennah; Set Decoration:
Les Misérables, Production Design: Eve Stewart; Set Decoration: Anna Lynch-Robinson
Life Of Pi, Production Design: David Gropman; Set Decoration: Anna Pinnock
**WINNER** Lincoln, Production Design: Rick Carter; Set Decoration: Jim Erickson

Best Cinematography
 Seamus McGarvey - Anna Karenina
Robert Richardson - Django Unchained
**WINNER** Claudio Miranda - Life Of Pi 
Janusz Kaminski - Lincoln
Roger Deakins - Skyfall

Best Costume Design
 *WINNER** Jacqueline Durran - Anna Karenina
Paco Delgado - Les Misérables
Joanna Johnston - Lincoln
Eiko Ishioka - Mirror Mirror
Colleen Atwood - Snow White And The Huntsman

Best Film Editing
 **WINNER** William Goldenberg - Argo
Tim Squyres - Life Of Pi
Michael Kahn - Lincoln
Jay Cassidy and Crispin Struthers - Silver Linings Playbook
Dylan Tichenor and William Goldenberg - Zero Dark Thirty

Best Documentary (Feature)
 5 Broken Cameras (Kino Lorber), Emad Burnat and Guy Davidi
The Gatekeepers (Sony Pictures Classics), Nominees to be determined
How To Survive A Plague (Sundance Selects), Nominees to be determined
The Invisible War (Docurama Films), Nominees to be determined
**WINNER** Searching For Sugar Man (Sony Pictures Classics) 

Best Makeup
 Hitchcock, Howard Berger, Peter Montagna and Martin Samuel
The Hobbit: An Unexpected Journey, Peter Swords King, Rick Findlater and Tami Lane
**WINNER**Les Misérables, Lisa Westcott and Julie Dartnell
Best Original Score)
 Dario Marianelli - Anna Karenina
Alexandre Desplat - Argo
**WINNER** Mychael Danna - Life Of Pi
John Williams - Lincoln
Thomas Newman - Skyfall

Best Sound Mixing
 Argo, John Reitz, Gregg Rudloff and Jose Antonio Garcia
**WINNER** Les Misérables, Andy Nelson, Mark Paterson and Simon Hayes
Life Of Pi, Ron Bartlett, D.M. Hemphill and Drew Kunin
Lincoln, Andy Nelson, Gary Rydstrom and Ronald Judkins
Skyfall, Scott Millan, Greg P. Russell and Stuart Wilson

Best Sound Editing
 Argo, Erik Aadahl and Ethan Van der Ryn
Django Unchained, Wylie Stateman
Life Of Pi, Eugene Gearty and Philip Stockton
**WINNER - TIED** Skyfall, Per Hallberg and Karen Baker Landers
**WINNER - TIED** Zero Dark Thirty, Paul N.J. Ottosson

Best Visual Effects
 The Hobbit: An Unexpected Journey, Joe Letteri, Eric Saindon,
**WINNER** Life Of Pi, Bill Westenhofer, Guillaume Rocheron, Erik-Jan De Boer
The Avengers, Janek Sirrs, Jeff White, Guy Williams and Dan Sudick
Prometheus, Richard Stammers, Trevor Wood, Charley Henley and Martin Hill
Snow White And The Huntsman, Cedric Nicolas-Troyan, Philip Brennan, Neil Corbould 

Best Documentary (Short Subject)
 **WINNER** Inocente, Sean Fine and Andrea Nix Fine
Kings Point, Sari Gilman and Jedd Wider
Mondays At Racine, Cynthia Wade and Robin Honan
Open Heart, Kief Davidson and Cori Shepherd Stern
Redemption, Jon Alpert and Matthew O'Neill

Best Short Film (Animated)
 Adam And Dog, Minkyu Lee
Fresh Guacamole, PES
Head Over Heels, Timothy Reckart and Fodhla Cronin O'Reilly
Maggie Simpson In "The Longest Daycare", David Silverman
**WINNER** Paperman, John Kahrs

Best Short Film (Live Action)
 Asad, Bryan Buckley and Mino Jarjoura
Buzkashi Boys, Sam French and Ariel Nasr
**WINNER** Curfew, Shawn Christensen
Death Of A Shadow (Dood van een Schaduw), Tom Van Avermaet and Ellen De Waele Henry


Κυριακή 24 Φεβρουαρίου 2013

Να υπάρχεις σαν να μην υπάρχεις

 

Να υπάρχεις σαν να μην υπάρχεις, χωρίς να στέκεσαι στο δρόμο κανενός. ~ Osho


ΔΕΝ ΑΝΗΚΩ ΠΟΥΘΕΝΑ-ΜΑΝΩΛΗΣ ΛΙΔΑΚΗΣ



Φύλλο χαρτί στον άνεμο η ζωή μου
όπου με πάει ο δρόμος θα βρεθώ
κι αν σ' αγαπώ αστέριωτη ψυχή μου
βράδυ πρωί τα σύνορα περνώ.

Δεν ανήκω πουθενά σε μικρά ή σε μεγάλα
πάντα μου' λεγε η καρδιά πήγαινε για μέρη άλλα
δεν ανήκω πουθενά σε αλήθεια ή σε ψέμα
μα όταν πέφτει η μοναξιά πάντα σκέφτομαι εσένα.

Ήπια που λες τον κόσμο σε ποτήρια.
χόρτασα γη , αέρα κι ουρανό
ξέρω η ζωή πως κάνει τα χατήρια
σ' 'οποιον τολμάει και θέλει όσα εγώ.

Δεν ανήκω πουθενά σε μικρά ή σε μεγάλα
πάντα μου' λεγε η καρδιά πήγαινε για μέρη άλλα
δεν ανήκω πουθενά σε αλήθεια ή σε ψέμα
μα όταν πέφτει η μοναξιά πάντα σκέφτομαι εσένα.


Στίχοι - Βίκυ Γεροθόδωρου
Μουσική - Χρήστος Νικολόπουλος

Δε θυμάσαι πως να μην είσαι ο λύκος

Σε τρομάζει η στιγμή που ξυπνάς και συνειδητοποιείς ότι θυμάσαι πάντα στις πιο ακατάλληλες στιγμές όσα θα έπρεπε να ξεχάσεις και αντίθετα δε θυμάσαι όσα θα ήθελες να μπορείς να σκέφτεσαι για να λειτουργήσεις και να ζήσεις.

Θυμάσαι συνεχώς αυτά που σε πονάνε και σε κρατάνε στο παρελθόν.

Δε θυμάσαι όσα βαθιά μέσα σου γνωρίζεις πως θα σε βοηθήσουν να πας παρακάτω ...
Δε θυμάσαι πως είναι να μιλάς σε κάποιον.
Δε θυμάσαι πως είναι να κοινωνικοποίησε.
Δε θυμάσαι πως είναι να εμπιστεύεσαι να μιλάς να ανοίγεσαι.
Να νιώθεις να υπάρχεις να ελπίζεις να δίνεις ...
Δε θυμάσαι πως να μην είσαι ο λύκος ...

Η αναμονή πονάει. Η λησμονιά πονάει.


Η αναμονή πονάει. Η λησμονιά πονάει.Αλλά το να μην ξέρεις ποια απόφαση να πάρεις είναι ο χειρότερος πόνος. - Πάολο Κουέλο

Entertainment News Week 2

   
Όπως περίμεναμε αρκετοί από εμάς που αγαπάμε τον κινηματογράφο η αστειότητα με τον τίτλο The Twilight Saga: Breaking Dawn – Part 2 σάρωσε στα Χρυσά βατόμουρα χθες βράδι κατακτώντας επάξια τα 7 από τα δέκα αντιβραβεία.Οχι ότι περίμενα αυτό το γεγονός για να την ανακυρήξω χειρότερη ταινία.Οτιδήποτε σχετίζεται με αυτό το ξενέρωτο movie franchise του Twilight με απωθεί.Οι συντελεστές του Twilight να πουν κι ένα ευχαριστώ στους γνωστούς ατάλαντους Adam Sandler και Rihanna που διέπρεψαν στους αντρικούς και γυναικείους ρόλους στα That's My Boy και Battleship αντίστοιχα και έτσι τους στέρησαν δυο ακόμα βραβεία .

  
Οι συντελεστές του sequel του The Hunger Games που τιτλοφορείται Hunger Games: Catching Fire και που κυκλοφορεί τον Νοέμβριο πάλι με την Jennifer Lawrence στον ίδιο ρόλο έδωσαν στη δημοσιότητα απο νωρίς τα πρώτα poster της ταινίας μια γνωστή τακτική των εταιριών για να κεντρίσουν το ενδιαφέρον του κοινού.Τους επόμενους μήνες θα δούμε και περισσότερα και πιο αποκαλυπτικά πόστερς σχετικά με την υπόθεση και την ίδια την ταινία.



Παρότι το The Bourne Legacy χωρίς τον Mat Damon πήγε μέτρια εισπρακτικά ο Adam Fogelson πρόεδρος της Universal Pictures δήλωσε πως η εταιρία του σκοπεύει να γυρίσει και άλλες ταινίες με πρωταγωνιστή τον Jason Bourne έστω και χωρίς την επιστροφή του Damon στον ρόλο του πράκτορα για τέταρτη φορά. Το κακό είναι πως φαίνεται ότι και στην επόμενη ταινία της σειράς θα δούμε τον Jeremy Renner. Κακό του κεφαλιού τους αν δεν επιστρέψει ο Mat Damon γιατί αυτός θα είναι για πάντα στις καρδιές μας ο ήρωας του Robert Ludlum.



Ιδιαίτερη εντύπωση και ποικίλα σχόλια έχουν προκαλέσει τα διαφημιστικά πόστερ που πρόσφατα κυκλοφόρησαν για το  Spring Breakers την επόμενη ταινία του ιδιόρρυθμου Harmony Korine με τις πρωταγωνίστριες Selena Gomez,Vanessa Hudgens και Ashley Benson να φοράνε τα απολύτως απαραίτητα και να αναμένονται στις 22 Μαρτίου σε ρόλους προκλητικούς και μη συμβατικούς. Προσωπικα δεν έχω θέμα με το γυμνό ή το προκλητικό αρκεί να δίνει κάτι στην ταινία. Η εν λόγω ταινία έχει χαρακτηριστεί σαν R γιατί περιέχει strong sexual content, language, nudity, drug use and violence throughout.Ας ελπίσουμε ότι θα αξίζει αυτή η αναμονή και η ταινία να μην είναι ακόμη μια ταινία πολύς ντόρος για το τίποτα που επιστρατεύει μερικά ημίγυμνα κοριτσάκια σαν eye candy για να καλύψει τις άλλες ατέλειες της.


American Dreamz (2006)

Το  American Dreamz του 2006 με πρωταγωνιστές τους Hugh Grand,Dennis Quaid και William Defoe αυτοπροσδιορίζεται ως κωμωδία σάτιρα που προβάλλει τα αρνητικά και την υπερβολή των αμερικανών την εποχή εκείνη. 'Αλλωστε το tagline της ταινίας είναι "Φανταστείτε μια χώρα όπου ο πρόεδρος δε διαβάζει εφημερίδες όπου η κυβέρνηση κάνει πολέμους για λάθους λόγους και όπου περισσότεροι άνθρωποι ψηφίζουν για τον νικητή του Pop Idol από όσους ψηφίζουν για τον επόμενο πρόεδρο". Διαβάζοντας το σε ιντριγκάρει και σε προετοιμάζει για να δεις μια θαρραλέα επίθεση προς τον Bush και το όλο σύστημα της αμερικάνικης show biz. Ομως από την μακρινή εποχή του Αριστοφάνη ακόμα η σάτιρα ποτέ δεν ήταν εύκολο είδος και ήθελε να έχεις πολύ θάρος και άγνοια κινδύνου για να τα βάλεις με τον δυνατό.Οσοι έκαναν παραχωρήσεις στην γλώσσα τους και είχαν φοβίες δισταγμούς και εξαρτήσεις μόνο σάτιρα δεν έκαναν.

 


Η υπόθεση συνοψίζεται σχετικά εύκολα. Ο πρόεδρος των ΗΠΑ (Dennis Quaid ) που στην ταινία είναι ξεκάθαρα βασισμένος πάνω στον τότε πρόεδρο Μπους έπαθε νευρικό κλονισμό όταν για πρώτη φορά στη ζωή του διάβασε εφημερίδα. Ο πολιτικός του σύμβουλος (Wiliam Dafoe ) σε μια προσπάθεια να τον ξαναφέρει στο φως κανονίζει να παρουσιαστεί ο πρόεδρος σαν κριτής στον τελικό του American Dreamz που είναι το μεγαλύτερο talent show της χώρας.Εκει όλα είναι στημένα και οι τρεις που θέλει ο οργανωτής του show να περάσουν στον τελικό θα περάσουν και ας μην έχουν ταλέντο.Ανάμεσα τους θα είναι κι ένας Ιρακινός ο Ομάρ που έχει σχέσεις με τρομοκράτες και σκοπεύει να δολοφονήσει τον πρόεδρο στον τελικό.Το σενάριο δεν είναι κακό και ανοίγει το δρόμο στον σκηνοθέτη Paul Weitz (που το About A Boy του ιδίου και πάλι με τον Χιου Γκραντ το είχα βρει συμπαθητικό) να το χρησιμοποιήσει όπως θέλει και να χτυπήσει τα κακώς κείμενα της σύγχρονης αμερικάνικης φιλοσοφία και πολιτικής.


Δεν το κάνει αυτό όμως και είναι κρίμα γιατί είναι φανερό ότι δείλιασε και έκανε παραχωρήσεις. Σατιρίζει με ευκολία όσα είναι ακίνδυνα κι ανέξοδα (τη μανία του κόσμου για αυτά τα παιχνίδια παρελάσεις ατάλαντων,τον κακό χαρακτήρα των παικτών που κάνουν τα πάντα για να νικήσουν,τον κυνισμό των παραγωγών που πουλάνε και τη μάνα τους για λίγη τηλεθέαση) ενώ δεν τολμάει να πειράξει όσα είναι επικίνδυνα και έχουν κόστος.Ο πρόεδρος που υποτίθεται ότι βασίζεται στον μεγαλύτερο και πιο ανίκανο ηλίθιο του πλανήτη τον Μπους τελικά μας βγαίνει παραπλανημένος και με καλή ψυχή και ζητά συγγνώμη για τα λάθη του για να βγει ηθικά καθαρός. Αν αυτό είναι σάτιρα τότε εγώ είμαι ο Πάππας της Ρώμης. Ακόμα κι αυτά που χτυπάει όμως ο σκηνοθέτης το κάνει τόσο υπερβολικά σε ορισμένα σημεία που χάνει το δίκιο του σε όσα θέλει να μας πει. 

Απο ερμηνείς δεν έχουμε και καμιά συγκλονιστική ούτε καν ο σχεδόν σε ότι κάνει ξεχωριστός Dafoe δεν ξεχωρίζει .Η τραγουδίστρια και wannabe ηθοποιός Mandy Moore δεν το χει και αυτό βγάζει μάτι. Αντε καλή είναι να μας πει κανένα τραγουδάκι όπως και την έβαλαν να κάνει και πάμε παρακάτω.Ο Hugh Grand είναι καλός γιατί πάντα τον έβρισκα σπαστικό οπότε στον ρόλου του σπαστικού και αντιπαθητικού παραγωγού μπορώ εύκολα να τον αποδεχτώ.Η σκηνοθεσία και τα τραγούδια και αυτά μέτρια.

5/10 Μέτρια


Αϋπνία...



Αϋπνία... πόσο πιστή και φλογερή ερωμένη είσαι κι ας μη σε θέλω...
Αχαλίνωτη,ακούραστη να αντέχεις τόσες νύχτες να μου βασανίζεις μυαλό και σώμα 
...αδιάκοπα μέχρι να μας χωρίσει το γλυκό χάραμα.

Πως να σε πείσω να φύγεις για να σε απατήσω με τον Υπνο ;
Τον ζηλεύεις . Ζητάς συνεχώς να τον απαρνηθώ... ω πόσο με αγαπάς καλή μου.

Πρόσεξε όμως μη με χάσεις ... η πολύ αγάπη γίνεται εμμονή και σκοτώνει.
 

Σάββατο 23 Φεβρουαρίου 2013

Sarah Mclachlan - Dirty Little Secret (Thievery Corporation)



If I had the chance, love
I would not hesitate
To tell you all the things I never said before
Don't tell me it's too late

Cause I've relied on my illusions
To keep me warm at night
But I denied in my capacity to love
I am willing, to give up this fight

I've been up all night drinking
To drown my sorrow down
Nothing seems to help me since you went away
I'm so tired of this town
Where every tongue is wagging
When every back is turned
Their telling secrets that should never be revealed
There's nothing to be gained from this
But disaster..
Here's a good one..
Did you hear about my friend
He's embarrassed to be seen now
because we all know his sins

If I had the chance love
You know, I would not hesitate
To tell you all the things I never said before
Don't tell me it's too late

Cause I've relied on my illusions
To keep me warm at night
But I denied in my capacity to love
I am willing, to give up this fight
Oh, I am willing to give up this fight