Τετάρτη 30 Ιανουαρίου 2013

Lay down beside me


Lay down beside me,
The moon shines in our eyes.
Words so sweet, we gently speak,
Your hands caress my thighs.

Heightened senses fill the air,
Our eyes locked by the light.
I touch your nose, trace your lips,
You bring me sheer delight.

Sparkling stars shine down on us,
Our bodies entwined so tight.
Mesmorized by sweet sensations,
Our eyes are blazing bright.

Into another world we go,
Lost in each others eyes.
Our love so deep, forever strong,
Something we can't disguise.

The smell of love on the cool night air,
We slowly drift off to sleep.
Sweet dreams we'll have until we awake,
The sweet seduction is ours to keep.

Author:Stephanie

Τρίτη 29 Ιανουαρίου 2013

Έλα κοντά μου , δεν είμαι η φωτιά.

 
Έλα κοντά μου , δεν είμαι η φωτιά.  
Τις φωτιές τις σβήνουν τα ποτάμια.
Τις πνίγουν οι νεροποντές. 
Τις κυνηγούν οι βοριάδες.
Δεν είμαι , δεν είμαι η φωτιά. 
Έλα κοντά μου δεν είμαι άνεμος. 
Τους άνεμους τους κόβουν τα βουνά.
Τους βουβαίνουν τα λιοπύρια.
Τους σαρώνουν οι κατακλυσμοί.
Δεν είμαι, δεν είμαι ο άνεμος.
Εγώ δεν είμαι παρά ένας στρατολάτης ένας αποσταμένος περπατητής  
που ακούμπησε στη ρίζα μιας ελιάς ν’ ακούσει το τραγούδι των γρύλων.

Κι αν θέλεις , έλα να τ’ ακούσουμε μαζί.

~ Μενέλαος Λουντέμης

Πυξ Λαξ ~ Oι παλιές αγάπες πάνε στον παράδεισο




Άγονη πλήξη μιας ζωής, δίχως έρωτα
της ερημιάς μου τέρας, της πόλης μου θηρίο μη με φοβάσαι
αλλοπαρμένη έκφραση οι τοίχοι σου θυμίζουν τον πρώτο σου έρωτα
οι πιο πολλοι αδιάφορα κενοί, σε λυγίζουν όπου και να 'σαι
στα σκοτεινά δρομάκια οι σκιές γλιστράνε επικίνδυνα

Στα ηλεκτρισμένα ξενυχτάδικα οι γυναίκες μισοκρύβονται πίσω απ' τη λήθη
Στα κολασμένα παζάρια της λεωφόρου οι αστυνόμοι
οι πλούσιοι επαρχιώτες μηχανόβιοι
μάσκες ακάλυπτες μικρές στο γύρο του θανάτου
που τρεμοπαίζουν τον άγγελο ή τον δαίμονα
στις άκρες των δακτύλων τους, ξημέρωμα Σαββάτου

Για τις παλιές αγάπες μη μιλάς
στα πιο μεγάλα θέλω κάνουν πίσω
δεν άντεξαν μαζί και χάθηκαν μακριά
κρύφτηκαν στις σπηλιές χαμένων παραδείσων

Ό,τι αξίζει πονάει, κι είναι δύσκολο
για να μην υποφέρεις φύγε μακριά μου, κρύψου από μένα
δεν ξέρω αν φεύγεις, τώρα, για το λίγο μου
ή αν αυτό που νιώθω ήταν πολύ
πολύ για σένα, πολύ για σένα

Για τις παλιές αγάπες μη μιλάς
στα πιο μεγάλα θέλω κάνουν πίσω
δεν άντεξαν μαζί και χάθηκαν μακριά
κρύφτηκαν στις σπηλιές χαμένων παραδείσων

Ό,τι αξίζει πονάει, κι είναι δύσκολο...


Στίχοι: Μάρω Βαμβουνάκη
Μουσική: Φίλιππος Πλιάτσικας
Πρώτη εκτέλεση: Πυξ Λαξ

Yes Minister - Yes Prime Minister (1980-1987)

Το αγγλικό χιούμορ είναι ιδιόρρυθμο και ιδιαίτερο και δεν είναι και τόσο εύκολο να το αποδεχθείς αν δεν είσαι φλεγματικός Βρετανός. Προσωπικά το λατρεύω γιατί είναι εξόχως κυνικό και είναι κάτι που μπορώ να καταλάβω και να αποδεχτώ. Πρόσφατα τελείωσα την απολαυστική θέαση των Yes Minister (1980-1984) και Yes Prime Minister (1986-1987) δύο τηλεοπτικών σειρών που θα έλεγα ότι είναι η επιτομή της τόσο ιδιαίτερης και περίεργης για τον υπόλοιπο κόσμο αγγλικής κωμωδίας. 








Στο πρώτο (Yes Minister) παρακολουθούμε τις ιστορίες και πολιτικές περιπέτειες τoυ προσφάτως υπουργοποιημένου James Hacker και την προσπάθεια του να αλλάξει τα πράγματα στο υπουργείο του. Απέναντι του βρίσκεται σε κἀθε περίπτωση ο πανέξυπνος γενικός γραμματέας του υπουργείου Sir Humphrey Appleby που φροντίζει να του χαλάει τα σχέδια. Ανάμεσα τους και προσπαθώντας να κρατήσει τις ισορροπίες είναι ο σχετικά αφελής και τίμιος Bernard Woolley που κανένας δεν γνωρίζει για ποιον λόγο έχει μπλέξει μαζί τους. Στο δεύτερο και εξέλιξη του πρώτου (Yes Prime Minister) εντελώς ξαφνικά ο James Hacker βρίσκεται να κάθεται στο πρωθυπουργικό γραφείο και να έχει τα θέματα ενός ολόκληρου  έθνους στα χέρια του. Αυτό που δεν αλλάζει είναι ότι οι τρεις τους και πάλι θα βρίσκονται μαζί να προσπαθούν να κάνουν ότι νομίζουν σωστό ο καθένας από την μερία του και να έρχονται σε καθημερινή αντιπαράθεση .






 
Δε νομίζω πως μπορώ να βρω ψεγάδι σε μια τόσο καλά γραμμένη και  πανέξυπνη σειρά που με το απίστευτα κυνικό της χιούμορ περιγράφει εντελώς τον κόσμο της πολιτικής και τα παιχνίδια που παίζονται σε αυτόν και τις κόντρες ανάμεσα στην ανάγκη και στα συμφέροντα.  Ούτε στις απολαυστικές ερμηνείες των τριών βασικών πρωταγωνιστών που είναι άψογοι στους θεατρικής ποιότητας ρόλους τους. Δεν είναι τυχαίο που οι δυο σειρές βρίσκεται σχεδόν σε κάθε λίστα με τις κορυφαίες τηλεοπτικές σειρές όλων των εποχών και που τριάντα χρόνια μετά την δημιουργία της εξακολουθεί να παραμένει φρέσκια και επίκαιρη και να μας δείχνει ότι οι πολιτικοί σε όλες τις εποχές και σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του πλανήτη παραμένουν οι ίδιοι. Και σε πενήντα χρόνια θα συνεχίζουν να είναι το ίδιο επίκαιρες.



9/10 Καταπληκτικό.


Οι αφοσιωμένες ψυχές είναι σαν τους ζητιάνους.



Οι αφοσιωμένες ψυχές είναι σαν τους ζητιάνους. Ζουν με ό,τι τους προσφέρουν οι άλλοι ~ Ντιντερό

Δευτέρα 28 Ιανουαρίου 2013

Due Date (2010)

Είχα αρκετό καιρό να πάρω την απόφαση να καθίσω και να δω μια κωμωδία. Όχι ότι δε μου αρέσουν σαν είδος ώστε να τις σνομπάρω αλλά ένας άνθρωπος σαν κι εμένα που δε θυμάται πως είναι να γελάς και δεν μπορεί πλέον να γελάσει με κάτι έχω την άποψη πως δεν μπορεί να κερδίσει κάτι από μια κωμωδία. Μπορεί να την δει να την κατανοήσει αλλά όχι να την απολαύσει οπότε θα πάει χαμένη. Όπως και να χει όμως το Due Date (2010) τόλμησα και το είδα και δε μπορώ να πω ότι μετάνιωσα γι αυτό.






Ένας επιτυχημένος αρχιτέκτονας ο Πίτερ (Rober Downey Jr) που σύντομα θα γίνει πατέρας και πρέπει οπωσδήποτε να βρεθεί δίπλα στην γυναίκα του έχει την ατυχία να πέσει πάνω στον εντελώς διαφορετικό σαν χαρακτήρα και άνθρωπο και εξόχως γκαφατζή Ηθαν (Zach Galifianakis) με αποτέλεσμα να χάσει την πτήση του και όλα τα πράγματα του. Για να κατορθώσει να προλάβει να φτάσει στο LA και να δει από κοντά τη γέννηση του παιδιού του θα πρέπει να διασχίσει ολόκληρη την τεράστια χώρα του οδικώς. Δυστυχώς γι αυτόν θα υποχρεωθεί να έχει μαζί του και τον αντιπαθητικό σε αυτόν Ήθαν. Όπως είναι αναμενόμενο σε τέτοιες ταινίες δρόμου και ειδικά όταν έχεις δυο τόσο ανόμοια άτομα στο ταξίδι αυτό θα τους συμβούν πολλά αναπάντεχα και οι δυο τους θα δοκιμάσουν μέχρι τέλους τις αντοχές τους. Πρόκειται δηλαδή για μια τυπική κωμωδία Road Movie που όμως ξεχωρίζει από τις υπόλοιπες του σωρού χάρη κυρίως στον επιβλητικό σε ότι και να κάνει Robert Downing Jr αλλά και στη χημεία του με τον καρτουνίστικο χαρακτήρα του Zach.



Αν και κωμωδία, είδος στο οποίο οι καταστάσεις και οι παρεξηγήσεις θεωρούνται το ατού του σκηνοθέτη, ο σκηνοθέτης δε θα μπορούσε να κάνει το λάθος να μη χρησιμοποιήσει τις ερμηνευτικές δυνατότητες των καλών ηθοποιών του και έτσι οι ήρωες του βγάζουν αρκετό συναίσθημα κυρίως προς το τέλος της ταινίας όταν έρχονται κοντά μεταξύ τους και το μίσος και η αντιπάθειά μετατρέπονται σε οικειότητα. Οι περισσότερες σκηνές τους όμως όπως είναι λογικό και αναμενόμενο ταιριάζουν σε κωμωδία δρόμου και είναι αστείες μέσα στην υπερβολή τους. Η ταινία δεν είναι ξεκαρδιστική μέχρι δακρύων και δεν είναι η κλασσική σύγχρονη κωμωδία που τοποθετούμε στη σειρά χαζές στη σύλληψη τους και υπερβολικές σκηνές βάζοντας τους ηθοποιούς να κάνουν διάφορες βλακείες για να γελάει το κοινό χωρίς πολύ σκέψη. Είναι περισσότερο εγκεφαλική και έχει βαθύτερα νοήματα αν κι εφόσον θέλεις να τα αντιληφθείς γι αυτό και τη βρήκα πολύ καλή.


 7,5/10 Πολύ Καλή


  

Domenica - Άχρηστα ρολόγια


 
Πέρασε η ώρα μα δεν φάνηκες
άχρηστα ρολόγια που μου χάριζες
Πέρασε η ώρα πέρασες κι εσύ
Πουλάκι που τρομάζει πριν έρθει η βροχή

Άχρηστα τραγούδια που μαράθηκαν
άχρηστα ρολόγια που σταμάτησαν

Πέρασε η ώρα μα δεν φάνηκες
άχρηστα ρολόγια που μου χάριζες
Πέρασε η ώρα πέρασες κι εσύ
Πουλάκι του χειμώνα μες’ την άνοιξη

Άχρηστα τραγούδια που μαράθηκαν
άχρηστα ρολόγια που σταμάτησαν

Κυριακή 27 Ιανουαρίου 2013

Ερωτας τάχα;



Έρωτας τάχα να ’ν’ αυτό
που έτσι με κάνει να ποθώ
τη συντροφιά σου,
που σαν βραδιάζει, τριγυρνώ
τα φωτισμένα για να δω
παράθυρά σου;

Έρωτας να ’ναι η σιωπή
που όταν σε βλέπω, μου το κλει
σφιχτά το στόμα,
που κι όταν μείνω μοναχή,
στέκω βουβή κι εκστατική
ώρες ακόμα;

Έρωτας να ’ναι ή συμφορά,
με κάποιου αγγέλου τα φτερά
που έχει φορέσει,
κι έρχετ’ ακόμη μια φορά
με τέτοια δώρα τρυφερά
να με πλανέσει;

Μα ό,τι και να ’ναι, το ποθώ,
και καλώς νά ’ρθει το κακό
που είν’ από σένα·
θα γίνει υπέρτατο αγαθό,
στα πόδια σου αν θα σωριαστώ
τ’ αγαπημένα.

Έρωτας τάχα - (Μυρτιώτισσα)

Ποιότητες και σειρά ...


Οπως έχετε καταλάβει οι περισσότερες ταινίες που βλέπω είναι αρκετά παλιότερες και σπάνιες είναι οι φρέσκιες ταινίες που με "υποχρεώνουν" να τις δω και να γράψω μερικές γραμμούλες που να τις αφορούν.Νομίζω ότι πρέπει να εξηγήσω την φιλοσοφία μου γιατί πιο λογικό θα ήταν για τους περισσότερους να ασχολούμαι  με ότι νεότερο κυκλοφορεί στον κινηματογράφο και στην τηλεόραση.Οι λόγοι που δεν το κάνω είναι . .


1.Δυστυχώς εδώ και μερικά χρόνια δεν έχουμε στην πόλη μας την πολυτέλεια να έχουμε κινηματογραφική αίθουσα οπότε το μοναδικό μέσο για να δω ταινίες είναι η 40" plasma tv μου και το BlueRay μου.Αυτό αποκλείει κάθε περίπτωση να δω μια ταινία μόλις κυκλοφορήσει.Ουτε είναι εύκολο στην εποχή της κρίσης να κάνεις 150 χιλιόμετρα με το αυτοκίνητο για να δεις ταινίες.
 2.Από την άλλη δεν έχω κανένα άγχος να δω ότι νεότερο κυκλοφορεί γιατί πιστεύω ότι κάθε ταινία έχει την ίδια αξία ασχέτως με την ημερομηνία κυκλοφορίας της.Είτε είναι του 1950 είτε του 2000 είτε του 2012 με ενδιαφέρει να την δω και να διασκεδάσω.Οχι να περηφανεύομαι ότι είδα πρώτος ότι το νεότερο και να τρέχω αγχωμένος να το βρίσκω.
 3.Εχω στην κατοχή μου μια τεράστια συλλογή από ταινίες που σε λίγο καιρό θα πλησιάζουν τις τρεις χιλιάδες και αποφάσισα να τις βλέπω με τη σειρά που τις έχω αποκτήσει και αποθηκεύσει.Ετσι είναι λογικό ότι πρέπει να δω πρώτα τις παλιότερες που δεν έχω δει ακόμα και μετά θα έρθει η σειρά των νεότερων με εξαίρεση αυτές τις λίγες που μόλις βγουν σε καλή ποιότητα έχω αποφασίσει να κάνω την εξαίρεση και να τις δω.
 4.Εγραψα καλή ποιότητα και εδώ είναι και η ουσία.Εχω επιλέξει και δεν ασχολούμαι με TS,Screeners,DVD R5,Dvd-x και άλλα τέτοια κακής ποιότητας δημιουργήματα και κόπιες που κατακλύζουν το διαδύκτιο λίγες μέρες μετά την κυκλοφορία μια ταινίας στο σινεμά.Μόνο αν μια ταινία είναι σε DVD ποιότητα θα μπει στην συλλογή μου και θα τη δω έστω κι αν αυτό σημαίνει ότι θα χρειαστεί να περιμένω τουλάχιστον 3 μήνες από την κυκλοφορία της στους κινηματογράφους για να το κάνω.Δεν είναι δίκαιο ούτε για τα μάτια μου ούτε για την ίδια την ταινία να τη δω σε χαμηλή ποιότητα και να χάσω την απόλαυση που θα μου προσφέρει το αντίθετο.
 5.Ζούμε εδώ και μερικά χρόνια στην εποχή των sequel prequel remake και αντιγραφών και όλο και περισσότερο η εύκολη λύση είναι να επαναλαμβάνεται μια συνταγή ξανά και ξανά παρά να ψάχνουν να βρουν κάτι πρωτότυπο και νέο.Οπότε για να δεις και να καταλάβεις μια ταινία χρειάζεται να έχεις δει αυτές πάνω στις οποίες βασίζεται ή τις προηγούμενες από αυτή αν είναι συνέχεια.Αρα ορισμένες επιλέγεις να τις αφήσεις μέχρι να δεις όλα όσα πρέπει για να φτάσει η σειρά της.





The Cure - Trilogy - Part 2 - Disintegration - Live in Berlin 2002



Για να γραφτεί το 1988-1989 αυτό το goth μουσικό αριστούργημα ο ίδιος ο Robert Smith ομολόγησε ότι χρειάστηκαν μεγάλη ποσότητα ναρκωτικών ουσιών,απελπισίας και καταθλιπτικής διάθεσης.Ο παραγωγός τους θεωρούσε το Disintegration ως μουσική αυτοκτονία αλλά έκανε μεγάλο λάθος.Τα 12 κομμάτια του Disintegration είναι μουσική ποίηση μια ωδή στην ηλεκτρονική μουσική και ένα μαύρο χάδι που αγγίζει την ψυχή και την καρδιά σου και τις ταξιδεύει γεμίζοντας τες με τη μαγεία της goth μελωδίας τους.



"Plainsong" – 5:12
"Pictures of You" – 7:24
"Closedown" – 4:16
"Lovesong" – 3:29
"Last Dance" – 4:42
"Lullaby" – 4:08
"Fascination Street" – 5:16
"Prayers for Rain" – 6:05
"The Same Deep Water as You" – 9:19
"Disintegration" – 8:18
"Homesick" – 7:06
"Untitled" – 6:30

Τι να πρωτοδιαλέξεις να ακούσεις και πως να βρεις ψεγάδι και να ξεχωρίσεις περισσότερο κάποιο από τα δώδεκα κατάμαυρα τραγούδια;Προσωπικά αν είχα να επιλέξω να ακούω μόνο ένα τραγούδι μέχρι να πεθάνω θα ήταν το "Pictures Of You".Κι αν είχα να επιλέξω ένα κομμάτι να ακούω στην αιώνια ζωή αν υπήρχε - μάλλον στην κόλαση - πάλι το ίδιο θα ήταν.

Σάββατο 26 Ιανουαρίου 2013

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΗΤΡΟΠΑΝΟΣ- ΑΠΟΨΕ ΘΑ ΘΕΛΑ



Απόψε θά 'θελα να 'ρθείς
και να μου πεις σε θέλω
απ' το σκοτάδι να φανείς
σαν ξεχασμένο τρένο

Να σου λέω έλα, να μιλάς για τρέλα
να μου λες δεν πρέπει δεν μπορώ
Να σου λέω έλα, να μιλάς για τρέλα
κλαίει η αγάπη σαν μωρό

Απόψε θά 'θελα να βγω
στου κόσμου το μπαλκόνι
να σου φωνάξω "όσο ζω
ποτέ δεν θά'σαι μόνη"

L'ivresse du pouvoir (2006)

Ακόμη μια γαλλική ταινία είχα στο πρόγραμμα είναι το L'ivresse du pouvoir (2006) .Δεν γνώριζα και πολλά γι αυτήν και η αλήθεια είναι ότι ο αγγλικός της τίτλος "A Comedy of Power" με παραπλάνησε καθώς με έκανε να πιστεύω ότι θα δω μια κωμωδία ενώ αντίθετα βρέθηκα να βλέπω ένα καθαρό δράμα.








Η Jeanne Charmant-Killman είναι μια σκληρή ανακρίτρια αποφασισμένη να στείλει στην δικαιοσύνη μερικούς πολιτικούς και στελέχη εταιριών που διακινούν και καταχράζονται  εταιρικά χρήματα για προσωπική τους χρήση.Τους σπάει και τους κάνει να ομολογήσουν έναν έναν με τον προσωπικό κι επίμονο της τρόπο και δε σταματά μπροστά σε τίποτα.Ομως γι αυτή την δυναμική γυναίκα το τίμημα θα είναι βαρύ τόσο σε οικογενειακό όσο και σε επαγγελματικό επίπεδο όταν θα βρεθεί να απειλείται και να παρακολουθείται.


Με αυτή τη υπόθεση η ταινία θα μπορούσε να είναι ένα πολύ καλό θρίλερ και να σου κρατά το ενδιαφέρον σε όλη τη διάρκεια της και όχι ένα βαρετό και αργά εξελλισόμενο δράμα όπως είναι τώρα.Δεν ντρέπομαι να το πω ότι δεν την είδα συνεχόμενα γιατί με πήρε ο ύπνος στο μέσο της χθες βράδυ και είναι ελάχιστες οι φορές που μου έχει συμβεί αυτό ενώ βλέπω ταινία.Την τελείωσα το επόμενο πρωινό και η αποψη μου δεν άλλαξε.Εχει καλές ερμηνείες αλλά δεν παύει να είναι πολύ αργή και βαρετή όπως είναι και τα περισσότερα γαλλικά δράματα καθώς δε βοηθά και η γλώσσα.Επιπλέον δε σε κάνει σε κανένα σημείο να νοιαστείς για την ιστορία και την πρωταγωνίστρια και περνάει αδιάφορα σαν ταινία.

4/10 Αδιάφορη   


Οι αναμνήσεις κάνουν κακό



Οι αναμνήσεις κάνουν κακό. Ιδίως οι όμορφες. ~ Harlan Coben

Παρασκευή 25 Ιανουαρίου 2013

Skyfall (2012)

Έχοντας ακούσει πολύ θετικές κριτικές για την τελευταία ταινία του 007 το Skyfall (2012)   ανυπομονούσα να την δω.Και την μέρα που κυκλοφόρησε σε ποιότητα dvd το έκανα.Πρέπει να ομολογήσω ότι δεν είμαι fun του James Bond γιατί θεωρώ τις ταινίες του επαναλαμβανόμενες και με έλλειψη πρωτοτυπίας.Εχουν βρει μια συνταγή που λειτουργεί εδώ και πενήντα χρόνια και παράγει χρήμα και δεν την αλλάζουν.



Η ταινία όμως με την οποία ο ήρωας του Ιαν Φλέμιγκ γιορτάζει τα πενήντα χρόνια ύπαρξης στο μεγάλο πανί με εξέπληξε πραγματικά και ευχάριστα.Είναι το τέλος μια εποχής και η αρχή μια νέας και οι δημιουργοί μας το δείχνουν ξεκάθαρα.Η ΜΙ6 η αγγλική μυστική υπηρεσία δέχεται επίθεση από ένα πρώην μέλος της που μισεί θανάσιμα την M ενώ ο James Bond είναι αγνοούμενος και θεωρείτα νεκρός μετά από ένα ατύχημα και δεχόμενος φίλια πυρά.Ο 45χρονος και κουρασμένος ψυχολογικά και σωματικά πλέον πράκτορας καλείται να επιστρέψει και να δώσει τη λύση σε μια τελική σύγκρουση που θα τα ξεκαθαρίσει όλα,το παρελθόν το παρόν και το μέλλον του.Για τη σκηνοθεσία και τα λεφτά που ξοδεύτηκαν δεν μπορείς να πεις τίποτα όλοι ξέρουμε ότι οι ταινίες του 007 είναι και θα είναι blockbuster και θα χορτάσουμε εκρήξεις και κυνηγητά με οχήματα.



Ομως αυτό που κάνει το Skyfall να ξεχωρίσει είναι το συναισθηματικό επίπεδο της ταινίας.Η αρχέτυπη συνταγή έχει αλλάξει πλέον και μόνο επιτέλους μπορείς να πεις.O μυθικός πράκτωρας που ενσαρκώνει σήμερα ο Daniel Craig δεν είναι πλέον ο ανίκητος υπερπράκτωρας που σκοτώνει τους πάντες και κάνει σεξ με όλες χωρίς να ιδρώνει και χωρίς να ανυσηχεί.Ο τωρινός Bond είναι πληγωμένος σωματικά και στην ψυχή, ανθρώπινος και έχοντας περάσει εδώ και καιρό τα σαράντα ηλικία του και το σώμα του αρχίζουν να τον προδίδουν .Ο πράκτορας μας πλέον κουράζεται,αστοχεί,πονάει,αποτυγχάνει, αμφιβάλει για τον εαυτό του καθώς καλείται να τα βάλει με νεότερους του και στη σημερινή εποχή η φιλοσοφία του θεωρείται απολιθωμένη και ξεπερασμένη.Και πως να μην είναι όταν έχουν περάσει 50 ολόκληρα χρόνια από το 1962 που τον πρωτοείδαμε στο πανί;


8/10 Πολύ Καλή



Angel-A (2005)

Ο Luc Besson είναι κατά τη γνώμη μου παρεξηγημένος σκηνοθέτης καθώς οι ταινίες του είναι ή του ύψους ή του βάθους.Ευτυχώς για μάς το γυρισμένο σε ασπρόμαυρη εικόνα  Angel-a (2005) είναι του ύψους και βλέπεται άνετα.







O Andre ένας απατεωνίσκος της πλάκας που έχει κάνει πολλά χρέη και είναι αποτυχημένος στη ζωή του προσπαθεί να αυτοκτονήσει πηδώντας στο ποτάμι για να γλυτώσει από όσους τον κυνηγούν.Εκεί θα δει μια ψηλή ξανθιά κουκλάρα που προσπαθεί το ίδιο την Angel-a και τελικά θα πέσει στο ποτάμι και θα της γλυτώσει τη ζωή.Η μήπως δεν είναι έτσι;Μετά από μερικές περιπλανήσεις μαζί της και αφού του δείξει ορισμένες αλήθειες της ζωής η όμορφη γυναίκα θα του αποκαλύψει την αλήθεια και θα τον κάνει να την ερωτευτεί.Και στο τέλος θα πρέπει ο Andre να αποδείξει αν έχει αλλάξει και πόσα είναι πρόθυμος να θυσιάσει για να την κρατήσει κοντά του.

Η ταινία είναι γαλλική με όλα τα υπέρ και τα κατά αυτού.Ο Luc επιλέγει το ασπρόμαυρο κάδρο και της δίνει έτσι μια πιο σοβαρή και επική χροια και οι τοποθεσίες που έχει στη διάθεση του στο Παρίσι και στον Σηκουάνα είναι πανέμορφες και ακόμα και χωρίς χρώμα αναδεικνύουν την υπέρτατη ομορφιά τους.Γενικά βγάζει μια σκηνοθετική φρεσκάδα που μόνο οι ταινίες εκτός Hollywood μπορούν να μας δώσουν πλέον.Οι δυο πρωταγωνιστές είναι πολύ καλοί στους ρόλους τους και το μόνο αρνητικό στην ταινία ίσως είναι το αναμενόμενο και κλισέ τέλος της.Αλλά και πάλι έχει εκτελεστεί τόσο καλά που δε σου αφήνει άσχημη γεύση στο στόμα.

7,5/10 Πολύ Καλή


Πέμπτη 24 Ιανουαρίου 2013

Τρίτη 22 Ιανουαρίου 2013

Το αληθινό νόημα του πολιτισμού


Το αληθινό νόημα του πολιτισμού δεν προυποθέτει την αύξηση της κατανάλωσης, αλλά τον ελεύθερο και καλά προμελετημένο περιορισμό των επιθυμιών ~  Μαχάτμα Γκάντι

Πυξ Λαξ - Ένα παιδί περπατάει με τα χέρια


 
Είσαι το πιο λευκό χρώμα απ' τις σκέψεις μου
ένα παιδί που περπατάει με τα χέρια
μια γυναίκα που τ ' όνειρό της σκότωσε
και πριν το μάθουν όλοι το 'στειλε στ' αστέρια.

Είσαι το πιο λευκό χρώμα απ' τις σκέψεις μου
ένα τραγούδι που πάντα τρόμαζα να γράψω
η μυρωδιά μιας ξεχασμένης θάλασσας
που βρέχει μόνο αυτά που ήθελα να κάψω.

Αν θέλεις να με βρεις
να παίζεις, να νιώθεις, να ζεις.
Αν πάλι δε μπορείς
μη φύγεις, μη χαθείς.

Κι αν η σιωπή που τριγυρνάει στην ομορφιά σου
στο τέλος δέσει την οργή σου με βροχή
και γίνει στίχος που ξεχνάει τ' όνομά σου
κι έρχεται πάλι όταν έρχεσαι κι εσύ.

Θα είσαι πάντα το λευκό χρώμα απ' τις σκέψης μου
ένα παιδί που περπατάει με τα χέρια
μια γυναίκα που τ' όνειρό της σκότωσε
και πριν το μάθουν όλοι το 'στειλε στ' αστέρια.

Αν θέλεις να με βρεις
να παίζεις, να νιώθεις, να ζεις.
Αν πάλι δε μπορείς
μη φύγεις, μη χαθείς.

Αν θέλεις να με βρεις
να παίζεις, να νιώθεις, να ζεις.
Αν πάλι δε μπορείς
μη φύγεις, μη χαθείς.

Δευτέρα 21 Ιανουαρίου 2013

The Reaping (2007)

Ο κινηματογράφος είναι μαγεία και σε ταξιδεύει και σε κάνει να ξεχνιέσαι και να νιώθεις καλά με τον εαυτό σου γιατί σε διασκεδάζει .Ομως δυστυχώς είναι και μέρες που βλέπεις μερικές κακογυρισμένες ταινίες σαν το The Reaping (2007) και πιάνεις τον εαυτό σου να βρίζει την τύχη του.






Σε ένα θρησκόληπτο βλαχοχωριό της αμερικής από αυτά όπου οι μισοί έχουν κάνει παιδιά με τις ξαδέρφες τους,τρώνε άχυρα για χόμπυ και που μιλάνε σαν τον σερίφη των Ντιουκς ο καλός θεούλης στέλνει πακέτο όλες τις πληγές του φαραώ γιατί κάτι θα βρήκε το πρωί μέσα στο τσάι του και θύμωσε.Μια ειδική ερευνητής που ερμηνεύει η Hilary Swank πηγαίνει να λύσει το μυστήριο σίγουρη πως θα βρει επιστημονική εξήγηση για όλα.Μια και πάμε φουλ για βραβείο πρωτοτυπίας αυτή δεν πιστεύει πλέον στον θεό καθώς έχασε την πίστη της όταν πέθανε η οικογένεια της αλλά στο τέλος θα πιστέψει και θα σωθεί γιατί πάντα η επιστήμη κάνει λάθος και ο θεος είναι σωστός.Η ταινία είναι τραγική και πνιγμένη στην προπαγάνδα και την αφέλεια της και ούτε η οσκαρική Χίλαρυ μπορεί να τη σώσει.Η θέαση της πάντως εκτός από το ότι με έκανε να βαρεθώ αφόρητα μου γέννησε μερικές απορίες.


Πόσα λεφτά έχουν οι χριστιανοί ακόμα στην άκρη για να χρηματοδοτούν τέτοιες θρησκευτικές προπαγάνδες για να μας λένε πόσο αληθινός είναι ο θεός τους και πόσο θα τιμωρηθούμε αν δεν πιστεύουμε στα παραμύθια τους;Πόσα λεφτά πήρε η Hilary Swank για να παίξει σε αυτή την απαράδεκτη ταινία και αν διάβασε το σενάριο γιατί και πάλι δέχτηκε;Πόσες φορές ακόμα θα δούμε την ίδια ακριβώς θεολογικού και βιβλικού περιεχομένου ταινία με το ίδιο αφελές σενάριο και την ίδια κατάληξη;Πότε οι ανεγκέφαλοι χρήστες του imdb.com θα πάψουν να δίνουν μεγάλες βαθμολογίες σε ταινίες τραγωδίες όπως αυτη; 


2/10 Τραγική

 

Κυριακή 20 Ιανουαρίου 2013

Γυναίκα - Νίκος Καββαδίας



Χόρεψε πάνω στο φτερό του καρχαρία.
Παίξε στον άνεμο τη γλώσσα σου και πέρνα
Αλλού σε λέγανε Γιουδήθ, εδώ Μαρία
Το φίδι σκίζεται στο βράχο με τη σμέρνα.

Από παιδί βιαζόμουνα μα τώρα πάω καλιά μου.
Μια τσιμινιέρα με όρισε στον κόσμο και σφυρίζει.
Το χέρι σου, που χάιδεψε τα λιγοστά μαλλιά μου,
για μια στιγμή αν με λύγισε σήμερα δε με ορίζει.

Το μετζαρόλι ράγισε και το τεσσαροχάλι.
Την τάβλα πάρε, τζόβενο, να ξαναπάμε αρόδο.
Ποιος σκύλας γιος μας μούτζωσε κι έχουμε τέτοιο χάλι,
που γέροι και μικρά παιδιά μας πήραν στο κορόιδο;

Βαμμένη. Να σε φέγγει κόκκινο φανάρι.
Γιομάτη φύκια και ροδάνθη αμφίβια Μοίρα.
Καβάλαγες ασέλωτο με δίχως χαλινάρι,
πρώτη φορά σε μια σπηλιά στην Αλταμίρα

Σαλτάρει ο γλάρος το δελφίνι να στραβώσει.
Τι με κοιτάς; Θα σου θυμίσω εγώ πού μ’ είδες;
Στην άμμο πάνω σ’ είχα ανάστροφα ζαβώσει
τη νύχτα που θεμέλιωναν τις Πυραμίδες

Το τείχος περπατήσαμε μαζί το Σινικό.
Κοντά σου ναύτες απ’ την Ουρ πρωτόσκαρο εβιδώναν.
Ανάμεσα σε ολόγυμνα σπαθιά στο Γρανικό
έχυνες λάδι στις βαθιές πληγές του Μακεδόνα.

Βαμμένη. Να σε φέγγει φως αρρωστημένο.
Διψάς χρυσάφι. Πάρε, ψάξε, μέτρα.
Εδώ κοντά σου χρόνια ασάλευτος να μένω
ως να μου γίνεις, Μοίρα, Θάνατος και Πέτρα

Γυναίκα - Νίκος Καββαδίας

Where the Truth Lies (2005)

Το Where the Truth Lies του γνωστού Αρμένιου σκηνοθέτη Atom Egoyan μας μεταφέρει και αυτό στην μαγική showbiz της δεκαετίας του 50 αλλά το δικό του δημιούργημα μόνο κωμωδία δεν είναι.Αντιθέτως είναι μια δραματική εξιστόρηση ενός φόνου που αποτελεί μυστήριο για τον θεατή και που στο στο τέλος αποκαλύπτεται ο δολοφόνος.Αλλά δε μπορώ να το αποκαλέσω θρίλερ γιατί δεν έχει καθόλου αγωνία όσο εξελλίσεται η ιστορία.


  


Μια νεαρή δημοσιογράφος έχει αναλάβει να γράψει ένα βιβλίο για τα γεγονότα που οδήγησαν στον χωρισμό ένα διάσημο καλλιτεχνικό δίδυμο της εποχής και στην πορεία θα αρχίσει να ξετυλίγει μια σειρά από δραματικά γεγονότα που θα αποκαλύψουν ένα καλά κρυμμένο μυστικό που είναι η δολοφονία μιας κοπέλας το μοιραίο βράδυ που οδήγησε στην απόφαση να χωρίσουν.Σαν ατμόσφαιρα η ταινία δεν έχει πρόβλημα να σε ταξιδέψει στο παρελθόν, όμως δυστυχώς αυτό είναι το μοναδικό στο οποίο πετυχαίνει.



 Οι ερμηνείες είναι ψεύτικες και ειδικά στις ερωτικές σκηνές δεν υπάρχει το παραμικρό πάθος ανάμεσα στους ηθοποιούς, ο σκηνοθέτης δεν μπορεί σε κανένα σημείο να σε κάνει να νιώσεις αγωνία ή να νοιαστείς για την ταινία,η μουσική είναι υπερβολικά πομπώδης και αταίριαστη και γενικά το έργο δε σου μένει για καιρό στη μνήμη.Σίγουρα από τον Egoyan θα περιμέναμε περισσότερα.


5/10 Μέτρια 
 


Σάββατο 19 Ιανουαρίου 2013

Σε οργίζει το αίμα...




Είναι τόσα αυτά που σε θυμώνουν κάθημερινα από όσα συμβαίνουν στην σημερινή Ελλάδα που καταντάς να ζεις συνεχώς νομίζοντας πως είσαι παντρεμένος και κοιμάσαι κάθε νύχτα με την ενόχληση και την οργή.

Σε ενοχλεί η υποκρισία.
Σε ενοχλεί η αδιαφορία.
Σε ενοχλεί η καταπίεση.
Σε ενοχλεί η κοροιδία. 
Σε ενοχλεί η πλάνη.
Σε ενοχλεί η αδικία.
 
Σε οργίζει το αίμα των αθώων.


Alien Autopsy (2006)

Στη ζωή πολλές φορές η πραγματικότητα ξεπερνά την φαντασία και όσα συμβαίνουν όσο απίστευτα και αν φαίνονται απλά μας φανερώνουν πόσο υπερβολικά λειτουργούμε πολλές φορές σαν κοινωνία και σαν άνθρωποι.Μια τέτοια περίπτωση είναι και τα πραγματικά γεγονότα που εξιστορεί με κωμικό τρόπο το Alien Autopsy (2006) και ευτυχώς που το κάνει κωμικά γιατί μόνο για γέλια είναι όσα συνέβησαν το 1995.




Το 1995 λοιπόν ένας μαγκάκος ο Ray Santilli είχε φτιάξει στο διαμέρισμα του σπιτιού του ένα βίντεο που υποτίθεται ότι έδειχνε την πραγματική αυτοψία πάνω στο σώμα ενός εξωγήινου από το ατύχημα του Roswell το 1947 και έλεγε ότι είχε φτάσει στα χέρια του η αρχική κόπια από έναν καμεραμάν του αμερικανικού στρατου.Αυτό το δεκαεφτά λεπτών ψεύτικο βίντεο λοιπόν αφού κρίθηκε πραγματικό από τους "ειδικούς" αγοράστηκε από τα μεγαλύτερα τηλεοπτικά κανάλια του πλανήτη και απέφερε μια περιουσία στον απατεώνα Ray.Το 2006 αυτός παραδέχτηκε ότι ήταν απάτη και πλαστό.Είναι αστείο το πόσο εύπιστοι είναι οι άνθρωποι και πόσο πρόθυμοι να δεχτούν κάτι αν θέλουν να πιστεψουν σε αυτό.



Η ταινία είναι πραγματικά αστεία και σε αυτό συμβάλλει το γεγονός ότι οι δημιουργοί της επέλεξαν να μην ασχοληθούν με τα δύσκολα ηθικά ζητήματα της ιστορίας παρά απλώς να εξιστορήσουν με κωμικό και ορισμένες φορές υπερβολικό τρόπο τη γελοιότητα που κρυβόταν πίσω από την σοβαροφάνεια της όλης υπόθεσης.Πχ δε μαθαίνουμε ποτέ αν τιμωρήθηκε ο Ray και αν κυνηγήθηκε νομικά αλλά αυτό δεν αναιρεί το γεγονός ότι είχε γίνει διάσημος σε όλο τον κόσμο και εμφανιζόταν παντού για ένα βίντεο που τον έδειχνε να κόψει φέτες μια κούκλα γεμάτη με κρέατα αρνιού.Ούτε ότι πήραν έναν άστεγο από τους δρόμους του LA και τον γύριζαν στα κανάλια να δίνει συνεντέυξεις παριστάνοντας τον καμεραμάν που τους έδωσε την ταινία και τους πίστευαν .Και αυτό είναι αστείο όπως και να το δεις .

6/10 Συμπαθητική





The Cure - To Wish Impossible Things



Remember how it used to be
When the sun would fill up the sky
Remember how we used to feel
Those days would never end
Those days would never end
Remember how it used to be
When the stars would fill the sky
Remember how we used to dream
Those nights would never end
Those nights would never end

It was the sweetness of your skin
It was the hope of all we might have been
That fills me with the hope to wish
Impossible things

But now the sun shines cold
And all the sky is grey
The stars are dimmed by clouds and tears
And all i wish
Is gone away
All i wish
Is gone away

All i wish
Is gone away

Παρασκευή 18 Ιανουαρίου 2013

The Cure - Bloodflowers



'This dream never ends,' you said
'This feel never goes
The time will never come to slip away
This wave never breaks,' you said
'This sun never sets again
These flowers will never fade'

Never fade

'This world never stops,' you said
'This wonder never leaves
The time will never come to say goodbye
This tide never turns,' you said
'This night never falls again
These flowers will never die'

Never die
Never die
These flowers will never die
Never die

'This dream always ends,' I said
'This feeling always goes
The time always comes to slip away
This wave always breaks,' I said
'This sun always sets again
And these flowers will always fade'

'This world always stops,' you said
'This wonder always leaves
The time always comes to say goodbye
This tide always turns,' I said
'This night always falls again
And these flowers will always die'

Always die
Always die
These flowers will always die

Between you and me
It's hard to ever really know
Who to trust
How to think
What to believe

Between me and you
It's hard to ever really know
Who to choose
How to feel
What to do

Never fade
Never die
You give me flowers of love

Always fade
Always die
I let fall flowers of blood

Πέμπτη 17 Ιανουαρίου 2013

Wolf


Έχω ένα λύκο στο μυαλό μου αναθρεμμένο.

Barefoot in the Park (1967)

Η σημερινή ταινία Barefoot in the Park είναι αρκετά παλία καθώς γυρίστηκε το 1967 και αυτό είναι υπέρ της καθώς οι ρομαντικές κωμωδίες εκείνης της εποχής ήταν πιο αθώες και πιο σεμνές και δεν κατέφευγαν σε χαμηλού επιπέδου τεχνάσματα όπως οι σημερινές για να βγάλουν επιτειδευμένο γέλιο από τον θεατή.Το όπλο που χρησιμοποιούσαν για να σε κερδίσουν ήταν το πρωτότυπο σενάριο και οι παθιασμένες ερμηνείες και όχι οι σόκιν καταστάσεις.



Και από πρωτοτυπία το συγκεκριμένο σενάριο άλλο τίποτα.Βασίζεται σε ένα γνωστό θεατρικό σενάριο της εποχής γραμμένο από τον Neil Simon που έπαιζε στο Brodway από το 1963 εώς το 1967 και που παίχτηκε σε 1530 παραστάσεις.Ο πρωταγωνιστής του θεατρικού ήταν ο πρωταγωνιστής και της ταινίας ο Robert Redford και για τις ανάγκες της ταινίας το ρόλο της γυναίκας του ανέλαβε να διεκπεραιώσει το 30χρονο Sex Symbol εκείνης της εποχής η Jane Fonda.Οι δυο τους παίζουν ένα νιόπαντρο ζευγάρι που μετακομίζει στο νέο τους διαμέρισμα για να ξεκινήσουν τη συζυγική ζωή τους όμως βρίσκονται προ εκπλήξεως γιατί το διαμέρισμα είναι άθλιο και παλιό βρίσκεται στον πέμπτο όροφο χωρίς να έχει ασανσέρ και η πολυκατοικία είναι γεμάτη από περίεργους ενοίκους .Σα να μην έφταναν αυτά ο άντρας είναι ένας συντηρητικός δικηγόρος και η γυναίκα είναι μια ανέμελη προοδευτική που θέλει μόνο να περνάει καλά και να διασκεδάζει στη ζωή της.Συνδιαζόμενα όλα αυτά θα τους οδηγήσουν στη σύγκρουση και στην ρήξη. 


Το χιούμορ και οι αστείες καταστάσεις της ταινίας σε ορισμένα σημεία είναι απλοϊκα και αγγίζουν τα όρια του screwball χωρίς όμως να τα ξεπερνούν , εξάλλου η ταινία σε κανένα σημείο δε σε κάνει να γελάς μέχρι εξαντλήσεως.Οι ερμηνείες είναι καταπληκτικές ειδικά από τους δυο σε μεγαλύτερη ηλικία συμπρωταγωνιστές που ερμηνεύουν τη μητέρα της νύφης και τον ιδιόρρυθμο γείτονα τους.Τη συνιστώ για όποιον θέλει κάτι ανάλαφρο και ευχάριστο.Θα έλεγα ότι έχει μια αύρα παλίας ελληνικής κωμωδίας που βασίζεται θεατρικό σενάριο.

7/10 Καλή