Due Date (2010)

Είχα αρκετό καιρό να πάρω την απόφαση να καθίσω και να δω μια κωμωδία. Όχι ότι δε μου αρέσουν σαν είδος ώστε να τις σνομπάρω αλλά ένας άνθρωπος σαν κι εμένα που δε θυμάται πως είναι να γελάς και δεν μπορεί πλέον να γελάσει με κάτι έχω την άποψη πως δεν μπορεί να κερδίσει κάτι από μια κωμωδία. Μπορεί να την δει να την κατανοήσει αλλά όχι να την απολαύσει οπότε θα πάει χαμένη. Όπως και να χει όμως το Due Date (2010) τόλμησα και το είδα και δε μπορώ να πω ότι μετάνιωσα γι αυτό.

Ένας επιτυχημένος αρχιτέκτονας ο Πίτερ (Rober Downey Jr) που σύντομα θα γίνει πατέρας και πρέπει οπωσδήποτε να βρεθεί δίπλα στην γυναίκα του έχει την ατυχία να πέσει πάνω στον εντελώς διαφορετικό σαν χαρακτήρα και άνθρωπο και εξόχως γκαφατζή Ηθαν (Zach Galifianakis) με αποτέλεσμα να χάσει την πτήση του και όλα τα πράγματα του. Για να κατορθώσει να προλάβει να φτάσει στο LA και να δει από κοντά τη γέννηση του παιδιού του θα πρέπει να διασχίσει ολόκληρη την τεράστια χώρα του οδικώς. Δυστυχώς γι αυτόν θα υποχρεωθεί να έχει μαζί του και τον αντιπαθητικό σε αυτόν Ήθαν. Όπως είναι αναμενόμενο σε τέτοιες ταινίες δρόμου και ειδικά όταν έχεις δυο τόσο ανόμοια άτομα στο ταξίδι αυτό θα τους συμβούν πολλά αναπάντεχα και οι δυο τους θα δοκιμάσουν μέχρι τέλους τις αντοχές τους. Πρόκειται δηλαδή για μια τυπική κωμωδία Road Movie που όμως ξεχωρίζει από τις υπόλοιπες του σωρού χάρη κυρίως στον επιβλητικό σε ότι και να κάνει Robert Downing Jr αλλά και στη χημεία του με τον καρτουνίστικο χαρακτήρα του Zach.

Αν και κωμωδία, είδος στο οποίο οι καταστάσεις και οι παρεξηγήσεις θεωρούνται το ατού του σκηνοθέτη, ο σκηνοθέτης δε θα μπορούσε να κάνει το λάθος να μη χρησιμοποιήσει τις ερμηνευτικές δυνατότητες των καλών ηθοποιών του και έτσι οι ήρωες του βγάζουν αρκετό συναίσθημα κυρίως προς το τέλος της ταινίας όταν έρχονται κοντά μεταξύ τους και το μίσος και η αντιπάθειά μετατρέπονται σε οικειότητα. Οι περισσότερες σκηνές τους όμως όπως είναι λογικό και αναμενόμενο ταιριάζουν σε κωμωδία δρόμου και είναι αστείες μέσα στην υπερβολή τους. Η ταινία δεν είναι ξεκαρδιστική μέχρι δακρύων και δεν είναι η κλασσική σύγχρονη κωμωδία που τοποθετούμε στη σειρά χαζές στη σύλληψη τους και υπερβολικές σκηνές βάζοντας τους ηθοποιούς να κάνουν διάφορες βλακείες για να γελάει το κοινό χωρίς πολύ σκέψη. Είναι περισσότερο εγκεφαλική και έχει βαθύτερα νοήματα αν κι εφόσον θέλεις να τα αντιληφθείς γι αυτό και τη βρήκα πολύ καλή.

 7,5/10 Πολύ Καλή