Τρίτη 29 Ιανουαρίου 2013

Yes Minister - Yes Prime Minister (1980-1987)

Το αγγλικό χιούμορ είναι ιδιόρρυθμο και ιδιαίτερο και δεν είναι και τόσο εύκολο να το αποδεχθείς αν δεν είσαι φλεγματικός Βρετανός. Προσωπικά το λατρεύω γιατί είναι εξόχως κυνικό και είναι κάτι που μπορώ να καταλάβω και να αποδεχτώ. Πρόσφατα τελείωσα την απολαυστική θέαση των Yes Minister (1980-1984) και Yes Prime Minister (1986-1987) δύο τηλεοπτικών σειρών που θα έλεγα ότι είναι η επιτομή της τόσο ιδιαίτερης και περίεργης για τον υπόλοιπο κόσμο αγγλικής κωμωδίας. 








Στο πρώτο (Yes Minister) παρακολουθούμε τις ιστορίες και πολιτικές περιπέτειες τoυ προσφάτως υπουργοποιημένου James Hacker και την προσπάθεια του να αλλάξει τα πράγματα στο υπουργείο του. Απέναντι του βρίσκεται σε κἀθε περίπτωση ο πανέξυπνος γενικός γραμματέας του υπουργείου Sir Humphrey Appleby που φροντίζει να του χαλάει τα σχέδια. Ανάμεσα τους και προσπαθώντας να κρατήσει τις ισορροπίες είναι ο σχετικά αφελής και τίμιος Bernard Woolley που κανένας δεν γνωρίζει για ποιον λόγο έχει μπλέξει μαζί τους. Στο δεύτερο και εξέλιξη του πρώτου (Yes Prime Minister) εντελώς ξαφνικά ο James Hacker βρίσκεται να κάθεται στο πρωθυπουργικό γραφείο και να έχει τα θέματα ενός ολόκληρου  έθνους στα χέρια του. Αυτό που δεν αλλάζει είναι ότι οι τρεις τους και πάλι θα βρίσκονται μαζί να προσπαθούν να κάνουν ότι νομίζουν σωστό ο καθένας από την μερία του και να έρχονται σε καθημερινή αντιπαράθεση .






 
Δε νομίζω πως μπορώ να βρω ψεγάδι σε μια τόσο καλά γραμμένη και  πανέξυπνη σειρά που με το απίστευτα κυνικό της χιούμορ περιγράφει εντελώς τον κόσμο της πολιτικής και τα παιχνίδια που παίζονται σε αυτόν και τις κόντρες ανάμεσα στην ανάγκη και στα συμφέροντα.  Ούτε στις απολαυστικές ερμηνείες των τριών βασικών πρωταγωνιστών που είναι άψογοι στους θεατρικής ποιότητας ρόλους τους. Δεν είναι τυχαίο που οι δυο σειρές βρίσκεται σχεδόν σε κάθε λίστα με τις κορυφαίες τηλεοπτικές σειρές όλων των εποχών και που τριάντα χρόνια μετά την δημιουργία της εξακολουθεί να παραμένει φρέσκια και επίκαιρη και να μας δείχνει ότι οι πολιτικοί σε όλες τις εποχές και σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του πλανήτη παραμένουν οι ίδιοι. Και σε πενήντα χρόνια θα συνεχίζουν να είναι το ίδιο επίκαιρες.



9/10 Καταπληκτικό.


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου