Δευτέρα 16 Μαρτίου 2015

Σκούρα πουκάμισα




Σήμερα η αλήθεια έχωσε το χέρι της στα σπλάχνα της κοινωνίας, της ορθής, της αξιοπρεπούς, εκείνης που γεννάει παλικάρια, της βούτηξε τα έντερα και της τα κάρφωσε στο λαρύγγι. Τους εαυτούς μας θρηνούμε, τα ραμμένα από το φόβο χείλη μας, τη μη μου άπτου απραξία μας, την καλοβολεμένη μας πεποίθηση ότι η ασυδοσία δικαιούται χώρο σ’ αυτόν τον τόπο. Προστασία, τραμπουκισμοί, σιδερικά κάτω από σκούρα πουκάμισα και μέσα σε ακόμα πιο σκούρες ψυχές. Πάνω από το νόμο, πάνω από αξίες το δικαίωμά τους στην καταστροφή, που η σιωπή μας τους παραχώρησε. Ο φόβος για τη ζωή μας, θα μου πεις. Για τις ζωές των παιδιών μας. Ορίστε, να τι παθαίνουν τα παιδιά μας… Θρηνούμε, λοιπόν, μέσα μας ουρλιάζουμε για δικαίωση. Σήμερα, αύριο, μπορεί και για μια βδομάδα. Μετά θα τα σκεπάσουμε πάλι όλα κάτω από το πιο βρώμικο γκρίζο και θα προχωρήσουμε, με την κρυφή απέλπιδη λαχτάρα κάποιος άλλος να πολεμήσει για πάρτη μας. Συγχωρέστε μου το θυμό, με μένα τα ‘χω.

(Κείμενο της Έλενας Β.)

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου