Τρίτη 11 Μαρτίου 2014

Ξεφυλλίζοντας τη σιωπή



Πολύ απομακρύνθηκα, που να με πάρει ο διάβολος. Πολύ!
Πέρασα στην απέναντι όχθη κι όλα νομίζω τώρα ότι γίνονται αλλού.
Κατάντησα, τελικά, αυτό που ποτέ δεν ήθελα.
Το αρνητικό του εαυτού μου.
Λέρωσε και το βλέμμα μου.
Και το χειρότερο; Ξέχασα πια το pin της αθωότητάς μου.


Επειδή κατάφερες να κρύβεσαι καλά μέσα στη σκιά σου, νόμισες ότι ξέφυγες από το βλέμμα μας;
Επειδή έβαλες φτερά αγγέλων στις αμαρτίες σου, νόμισες πως κέρδισες τη σωτηρία της ψυχής σου;
Αλήθεια, δε φοβάσαι εμάς τα κωλόπαιδα, τους χάκερς, 

μήπως κάποια στιγμή σπάσουμε τους κωδικούς της υποκρισίας σου;

Ξέρεις τι σκέφτομαι;
Φαντάσου, λέει, να μπορούσες σ όλους αυτούς 
που δηλητηριάζουν τη ζωή σου,
 να τους κολλούσες μια ταμπέλα στη ράχη, 
όπως αυτή που έχουν κολλήσει στα τσιγάρα.

  «Το άτομο αυτό βλάπτει σοβαρά εσάς και τους γύρω σας!»
 

Γέλια που θα κάναμε! Αυτή κι αν ήταν προειδοποίηση!

Ξεφυλλίζοντας τη σιωπή - Αλκυόνη  Παπαδάκη

2 σχόλια:

  1. ω ναι! γέλια που θα κάναμε!

    στην αντιπέρα όχθη μαζευτήκαμε πολλοί, δυστυχώς (;).
    να είσαι καλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μόνο με γέλια αντιμετωπίζονται εξάλλου !

      Κι εσύ το ίδιο !

      Διαγραφή