Παρασκευή 14 Φεβρουαρίου 2014

Derailed (2005)

Ορισμένες ταινίες μπορούν να σε ξεγελάσουν από το εξώφυλλο τους και με το που πιάνεις το κουτί τους στα χέρια σου αποκτάς ένα προαίσθημα πως όσα θα δεις σε αυτές θα είναι καλά. Με τα χρόνια έχω μάθει πως πολλές φορές αυτά τα προαισθήματα καλό είναι να τα αφήνουμε στην άκρη και να μην τα εμπιστευόμαστε και πάρα πολύ. Το Deraild (2005) μου έφερε ξανά στο μυαλό αυτές τις σκέψεις.



Μια χαρά ταινία έδειχνε με ωραίο εξώφυλλο, με υπόθεση που ακούγεται ενδιαφέρουσα και προκλητική και με ηθοποιούς που μας έχουν αποδείξει πως αν και δεν συγκαταλέγονται στους κορυφαίους μπορούν ωστόσο να μας δώσουν αξιοπρεπείς ερμηνείες. Όμως πολλές φορές ταινίες σαν κι αυτή έρχονται να σου αποδείξουν πως στη ζωή υπάρχει μεγάλη διαφορά ανάμεσα στη θεωρία και στην πράξη και από τον σχεδιασμό στα χαρτιά ως την εκτέλεση μιας ταινίας.


Ο Τσαρλς  (Clive Owen) ένας παντρεμένος με άρρωστο παιδί γνωρίζει ένα πρωινό στο τρένο για τη δουλειά του την γοητευτική Λουσίντα (Jennifer Aniston) και τελικά βρίσκονται μαζί σε ένα ξενοδοχείο για σεξ. Εκεί όμως θα τους περιμένει μια δυσάρεστη έκπληξη αφού θα μπει ένας κλέφτης στο δωμάτιο τους (Vincent Cassel)  και αφού ληστέψει και χτυπήσει τον Τσαρλς θα βιάσει την Λουσίντα. Το παράνομο ζευγάρι θα αποφασίσει να μην πάει στην αστυνομία και να το αφήσει έτσι αλλά θα διαπιστώσουν πως η κόλαση τους τώρα ξεκινάει καθώς ο κλέφτης θα τους εκβιάζει για να τους αποσπά χρήματα. Χρήματα που στην περίπτωση του Τσαρλς είναι η τελευταία ελπίδα για να θεραπευτεί η άρρωστη κόρη του.

Όπως έγραψα και νωρίτερα η υπόθεση ακούγεται πάρα πολύ ενδιαφέρουσα στην αρχική της ανάγνωση αλλά δυστυχώς η κακή εκτέλεση της στις λεπτομέρειες από δυνατό χαρτί της την μετατρέπει στο μεγαλύτερο μείον της ταινίας. κατόρθωμα αυτό σε μια ταινία που είναι απογοητευτική σε πάρα πολλούς τομείς  Η ανώμαλη προσγείωση έρχεται από νωρίς καθώς παρακολουθούμε όλους τους χαρακτήρες και ειδικά τον πρωταγωνιστή να κάνουν το ένα λάθος μετά το άλλο και οι πράξεις τους και οι συμπεριφορές τους στερούνται λογικής και εξήγησης. Ο σκηνοθέτης αυτοπαγιδεύεται σε μια προσπάθεια να μας αποδείξει ότι είναι ικανός να μας δώσει ένα φιλμ με μεγάλες σεναριακές ανατροπές και εκπλήξεις, ένα εγχείρημα που στέφεται με αποτυχία καθώς προβλέπεις την εξέλιξη της ιστορίας από νωρίς και δε σε εκπλήσσει ευχάριστα τίποτα από όσα βλέπεις. Μόνο αφελείς ή εντελώς απρόσεκτοι θεατές δε θα έβλεπαν πόσο ερασιτεχνικά εκτελεσμένες είναι αυτές οι σκηνές που υποτίθεται ότι πρέπει να σε μπερδέψουν και να σε ξεγελάσουν.




Περίπου στη μέση της ταινίας είσαι σίγουρος πως ο σεναριογράφος μαζί με τον σκηνοθέτη κάνουν πλάκα μαζί σε βάρος σου και προς το τέλος η μόνη απορία που σου έχει μείνει από την ταινία είναι πως κατάφεραν να πείσουν τους χρηματοδότες τους ότι θα κατάφερναν κάτι τόσο δύσκολο με τόσο μεγάλη αφέλεια στην πλοκή τους. Στη ζωή όταν κάνουμε λάθη πληρώνουμε ακόμα και ένα μόνο να κάνουμε δύσκολα την γλιτώνουμε. Ο Τσαρλς κάνει μόνο λάθη σε όλο το έργο, χαζά λάθη, αδικαιολόγητα λάθη, ανεξήγητα λάθη και όμως στο τέλος όλα του πηγαίνουν καλά και έχει happy end. Το ίδιο ανεγκέφαλα ενεργούν και οι κακοί του έργου, οι εγκληματίες που είναι τόσο αφελείς ώστε να χρησιμοποιούν τα ίδια ονόματα τα ίδια ξενοδοχεία τα ίδια δρομολόγια τρένων για κάθε κόλπο τους. Αυτές και άλλες τόσες οι σημαντικές λεπτομέρειες δε σε αφήνουν να πάρεις σοβαρά την ταινία και να την απολαύσεις σαν θρίλερ αγωνίας όπως πρέπει. Αν προσθέσουμε και μια άνευρη σκηνοθεσία σε κανένα σημείο δεν σε κάνει το Derailed να έχεις αγωνία ή να εκπλαγείς.


Ο Cassel ξεχωρίζει στην υπερβολική ερμηνεία του σαν κακοποιός, η Aniston δείχνει να βαριέται αφόρητα και ο Owen στερείται πάθους και δεν καταφέρνει να μας κάνει σε κανένα σημείο να τον δικαιολογήσουμε για όσα κάνει και να ενδιαφερθούμε γι αυτόν και όσα του συμβαίνουν. Δεν είναι εύκολο να συμπαθήσεις έναν χαρακτήρα που είναι άμυαλος και φέρεται παράλογα σε όλη την ταινία.

Μεγάλη απογοήτευση .

3.5 / 10 Κακή .


 



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου