Ενα από τα πιο ενδιαφέροντα ντοκυμαντέρ που μπορείς να δεις είναι το Shut Up and Sing (2006) γιατί σε βοηθάει να επαληθεύσεις το πόσο υποκριτική και ελεγχόμενη είναι μια σύγχρονη κοινωνία.Ειδικά αν αυτή είναι των ΗΠΑ που η προβατοποίηση της μάζας έχει προχωρήσει σε επαγγελματικό βαθμό και έχει μετατραπεί σε επιστήμη.
Είμαστε το 2003 λίγο πριν την εισβολή των ΗΠΑ στο Ιράκ για το οποίο η παγκόσμια κοινή γνώμη έχει παραμυθιαστεί ότι έχει όπλα μαζικής καταστροφής και πρέπει να σταματηθεί.Ενα από τα πιο επιτυχημένα γυναικεία μουσικά συγκροτήματα οι Dixie Chicks από το Τέξας σε μια συναυλία στο Λονδίνο κάνουνι το λάθος να δηλώσουν ότι είναι υπέρ της ειρήνης και ότι ντρέπονται για το ότι ο πρόεδρος είναι από το Τέξας.Αυτό ήταν το τι ακολουθεί από εκεί και μετά πίσω στην "χώρα της ελευθερίας " είναι αδιανόητο.Τα κανάλια και ο κόσμος τις βρίζει, οι οπαδοί τους καίνε τα cd τους και τις φωτογραφίες τους,τα ραδιόφωνα όλης της αμερικής παίρνουν εντολή και δεν ξαναπαίζουν τα τραγούδια τους και αυτές βρίσκονται αντιμέτωπες με μια πρωτοφανή θύελλα γιατί απλά τόλμησαν να πουν μια άποψη.
Το documentary παρακολουθεί τον τριετή αγώνα των Dixie Chicks να επανέλθουν σε καλό σημείο και να σώσουν μια καριέρα που κόντεψε να καταστραφεί.Ταυτόχρονα μας τονίζει την υποκρισία της Αμερικάνικης κοινωνίας που ενώ διατυμπανίζει ότι σέβεται την ελευθερία όλων τιμωρεί όσους τολμούν να διαφωνήσουν με τον βλαχοπρόεδρο Μπους.Εχει αρκετή μουσική και είναι λογικό καθώς ασχολείται με μουσικό συγκρότημα και δεν βρίσκεσαι σε κανένα σημείο να βαριέσαι και να περιμένεις να τελειώσει κάτι πού κοινό σε πολλά ντοκυμαντερ.Θα έπαιρνε καλύτερο βαθμό πάντως αν έβλεπε το θέμα από περισσότερες πλευρές και το κάλυπτε λίγο πιο αναλυτικά.
6,5 / 10 Καλό
Είμαστε το 2003 λίγο πριν την εισβολή των ΗΠΑ στο Ιράκ για το οποίο η παγκόσμια κοινή γνώμη έχει παραμυθιαστεί ότι έχει όπλα μαζικής καταστροφής και πρέπει να σταματηθεί.Ενα από τα πιο επιτυχημένα γυναικεία μουσικά συγκροτήματα οι Dixie Chicks από το Τέξας σε μια συναυλία στο Λονδίνο κάνουνι το λάθος να δηλώσουν ότι είναι υπέρ της ειρήνης και ότι ντρέπονται για το ότι ο πρόεδρος είναι από το Τέξας.Αυτό ήταν το τι ακολουθεί από εκεί και μετά πίσω στην "χώρα της ελευθερίας " είναι αδιανόητο.Τα κανάλια και ο κόσμος τις βρίζει, οι οπαδοί τους καίνε τα cd τους και τις φωτογραφίες τους,τα ραδιόφωνα όλης της αμερικής παίρνουν εντολή και δεν ξαναπαίζουν τα τραγούδια τους και αυτές βρίσκονται αντιμέτωπες με μια πρωτοφανή θύελλα γιατί απλά τόλμησαν να πουν μια άποψη.
Το documentary παρακολουθεί τον τριετή αγώνα των Dixie Chicks να επανέλθουν σε καλό σημείο και να σώσουν μια καριέρα που κόντεψε να καταστραφεί.Ταυτόχρονα μας τονίζει την υποκρισία της Αμερικάνικης κοινωνίας που ενώ διατυμπανίζει ότι σέβεται την ελευθερία όλων τιμωρεί όσους τολμούν να διαφωνήσουν με τον βλαχοπρόεδρο Μπους.Εχει αρκετή μουσική και είναι λογικό καθώς ασχολείται με μουσικό συγκρότημα και δεν βρίσκεσαι σε κανένα σημείο να βαριέσαι και να περιμένεις να τελειώσει κάτι πού κοινό σε πολλά ντοκυμαντερ.Θα έπαιρνε καλύτερο βαθμό πάντως αν έβλεπε το θέμα από περισσότερες πλευρές και το κάλυπτε λίγο πιο αναλυτικά.
6,5 / 10 Καλό
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου