Περιμένοντας την άνοιξη...

Δεν αντέχω άλλο τον χειμώνα με κουράζει με πνίγει με κρατά αιχμάλωτο του και δε με αφήνει να βγω έξω να ξεφύγω από τις σκέψεις μου να κινηθώ να αποκτήσω ξανά ενεργητικότητα.Γι αυτό κάθε μέρα που ξυπνώ όταν ανοίγω το παράθυρο και βλέπω βροχή μουντάδα και μαυρίλα μελαγχολώ όλο και περισσότερο.Ούτε το χιόνι βοηθάει κι ας τα ασπρίζει όλα θέλω ήλιο και πράσινο για να φύγει επιτέλους η καταθλιπτική χειμωνιάτικη εικόνα.

Από τη μέρα που επέστρεψα από την μαγική για μένα Χαλκιδική και την φύση στην οποία γυρνούσα και ηρεμούσα νιώθω σαν φυλακισμένος σε κλουβί σαν παγιδευμένος και όλο και περιμένω να δω καλό καιρό και να φύγει το κρύο.Κι αυτό γιατί θέλω να περπατήσω να κάνω βόλτες να γυρίσω να βγω έξω και να κάνω όσα νομίζω ότι θα μου ανεβάσουν την ψυχολογία μου.Κοινώς κι ας ακούγομαι σαν κανένα παιδάκι περιμένω την άνοιξη και όσα θετικά αυτή κουβαλά μαζί της.Ευτυχώς έρχεται ο Μάρτιος όπου ναναι οπότε που θα πάει λίγη υπομονή χρειάζεται ακόμη και ο ήλιος θα μας ξανάρθει.Και μετά περπάτημα και άσκηση για να βελτιώσω τον μεταβολισμό μου ώστε οι θυσίες που κάνω με το πρόγραμμα της διατροφολόγου να μην πάνε χαμένες.

"Μπορείς να κόψεις όλα τα λουλούδια, αλλά δεν μπορείς να εμποδίσεις την Άνοιξη να ΄ρθει"  ~ Πάμπλο Νερούντα