Alive (1993)

Οι ταινίες που βασίζονται πάνω σε πραγματικές ιστορίες πάντοτε προξενούν ένα διαφορέτικο συναίσθημα για τον θεατή σε αντίθεση με τια υπόλοιπες που γνωρίζει ότι είναι απλά μυθοπλασίες που έχουν γεννηθεί στο μυαλό ενός συγγραφέα.Το Alive (1993) αποκτά ξεχωριστή αξία σαν ιστορία ακριβώς γιατί ειναι κάτι το πραγματικό μια ιστορία κι ένα γεγονός που έχει συμβεί και μια αλήθεια που όσο υπερβολική και να είναι δεν μπορεί να την αμφισβητήσει κανένας και να πει ότι αυτά δε γίνονται ή ότι γίνονται μόνο στις ταινίες.Ετσι αυτό που παρακολουθεί αποκτά μεγαλύτερη βαρύτητα και τον επηρεάζει καθώς οι χαρακτήρες είναι πλέον πραγματικοί άνθρωποι σαν αυτόν με σάρκα και οστά που ζουν τις καταστάσεις και όχι φανταστικά πρόσωπα ρόλοι.

Η ταινία μας μεταφέρει στην μεγάλη οθόνη την πραγματική και απίστευτη ιστορία της ομάδας ραγκμπυ της Ουρουγουάης που το 1972 ταξιδεύοντας για την Χιλή είχε αεροπορικό δυστύχημα με αποτέλεσμα οι επιζώντες να πέσουν στις Άνδεις και να αποκλειστουν.Από τους σαραντα πέντε της πτήσης μέσα στους οποίους ήταν παίκτες της ομάδας φίλοι τους και μέλη των οικογενειών τους είκοσι εννέα γλύτωσαν τον θάνατο από την πρόσκρουση και το κρύο.Από αυτούς άλλοι οχτώ βρήκαν τον θάνατο όταν μια χιονοστιβάδα έπεσε πάνω στο κουφάρι του αεροπλάνου που είχαν μετατρέψει σε καταφύγιο.Στο τέλος δύο μήνες μετά την καταστροφή διασώθηκαν δεκαέξι άτομα που είχαν επιβιώσει στην κρύα κόλαση να παλεύουν για να σωθούν με κάθε τρόπο.

Οι επιζώντες βρέθηκαν αποκλεισμένοι στα χιόνια σε ύψος 3600 μέτρων έχοντας ελάχιστο φαγητό και καθόλου θέρμανση και όταν μέσα σε λίγες μέρες τους τελείωσαν τα τρόφιμα και έμαθαν ότι δε θα τους βρουν οι διασώστες για να μη πεθάνουν από την πείνα άρχισαν να τρώνε τα παγωμένα από το κρύο πτώματα των νεκρών τους.Δυο απο αυτούς περπάτησαν δέκα μέρες μέσα στα χιόνια για να φτασουν σε ένα χωριό της Χιλής και να ειδοποιήσουν για το ότι υπάρχουν επιζώντες ώστε να τους βρουν.

 

Οπως είπα και νωρίτερα η ιστορία φαντάζει υπερβολική και τραβηγμένη από τα μαλλιά για κάποιον που απλά θα τη διαβάσει σε σενάριο και δε θα γνωρίζει περισσότερα αλλά μόνο τέτοια δεν είναι. Είναι μια ιστορία επιβίωσης που δείχνει την δύναμη της ανθρώπινης θέλησης αντοχής και επιθυμίας για επιβίωση. Γεννά στον θεατή πολλά συναισθήματα και τον κάνει να σκεφτεί και να αναρωτηθεί βάζοντας του ερωτήματα.Τι θα έκανα εγώ αν ήμουν στη θέση τους;Θα προτιμούσα να πεθάνω ή θα έτρωγα κι εγώ τους νεκρούς για να επιβιώσω;Για κανέναν η απάντηση δεν είναι εύκολη και για κανέναν η ερώτηση δεν είναι φυσιολογική γιατί είναι μια ερώτηση που μόνο στα πιο εφιαλτικά σενάρια και στα πιο σκοτεινά βάθη του μυαλού του μπορεί να υπάρξει.Κι όμως αυτοί οι άνθρωποι είδαν την ζωή να τους υποχρεώνει να την αντιμετωπίσουν με τον πιο σκληρό τρόπο.

Σαν ταινία είναι αρκετά καλή στα τεχνικά της χαρακτηριστικά και οπτικά δεν έχει ατέλειες εξάλλου είναι και λίγο παλιά και το κυριότερο στην εξέλιξη της δεν ξεφεύγει πολύ από την πραγματική ιστορία.Αλλωστε τι να αλλάξεις σε κάτι τόσο εξωφρενικό που ούτε οι ίδιοι οι ευφάνταστοι σεναριογράφοι δε θα μπορούσαν να σκεφτούν;Δε σε κάνει να σκέφτεσαι διάφορα άσχετα σου κρατάει το ενδιαφέρον μέχρι το τέλος και σε αφήνει χαμένο στις σκέψεις σου να αναρωτιέσαι.Τι περισσότερο να ζητήσεις από μια ταινία;

7/10 Καλή