Τρίτη 30 Σεπτεμβρίου 2014

Ο καιόμενος

 
 
Κοιτάχτε! μπήκε στη φωτιά! είπε ένας απ' το πλήθος.
Γυρίσαμε τα μάτια γρήγορα. 
Ήταν στ' αλήθεια αυτός που απόστρεψε το πρόσωπο, όταν του
μιλήσαμε. Και τώρα καίγεται. Μα δε φωνάζει βοήθεια.

Διστάζω. Λέω να πάω εκεί. Να τον αγγίξω με το χέρι μου.
Είμαι από τη φύση μου φτιαγμένoς να παραξενεύομαι.
Ποιος είναι τούτος που αναλίσκεται περήφανος;
Το σώμα του το ανθρώπινο δεν τον πονά;

Η χώρα εδώ είναι σκοτεινή. Και δύσκολη. Φοβάμαι.
Ξένη φωτιά μην την ανακατεύεις, μου είπαν.
Όμως εκείνος καίγονταν μονάχος. Καταμόναχος.
Κι όσο αφανίζονταν τόσο άστραφτε το πρόσωπο.

Γινόταν ήλιος.

Στην εποχή μας όπως και σε περασμένες εποχές
άλλοι είναι μέσα στη φωτιά κι άλλοι χειροκροτούνε.
 
Ο ποιητής μοιράζεται στα δυο.
 
 
Τάκης Σινόπουλος - Ο καιόμενος

Animals IV













Καλημέρα


Κυριακή 28 Σεπτεμβρίου 2014

Μέσα μου ηρεμία...




Μέσα μου ηρεμία...
Μου αρέσει να είμαι ήρεμη.
Από όλες τις καταστάσεις που μπορεί να βρεθεί
ένας άνθρωπος αυτή μου ταιριάζει περισσότερο...



Σωκράτης Μάλαμας - Ταξίδι.







Ξύπνησε μες τα στήθια μου ένα ζεστό αεράκι
κι είπα να πάρω τα βουνά, μ' έπιασε το μεράκι.

Ανέβηκα στον Όλυμπο και κοίταξα μακριά

της Ήρας τα αρώματα
του Δία τα καμώματα
όλα στρωμένα στις κορφές
κρίνα, στολίδια κι ευωδιές.

Ψυχή ησυχία για να βρεις
πρέπει πολύ να παιδευτείς
σα να πληρώνεις τον καιρό
με πόνο και με στεναγμό.

Χαμήλωσα τα μάτια μου
με πήρε η κατηφόρα
μες την Αθήνα βρέθηκα
και τη βουή βαρέθηκα
αμάξια με τυλίξανε
κα οι καπνοί με πνίξανε.

Μα εγώ θαρθώ και θα σε βρω
μες το δικό σου κόσμο
τα θαύματα που πίστεψα
τα χρόνια μου π' αχρήστευσα
κι όλα θ' αλλάξουν ξαφνικά
σαν έργο μες το σινεμά.

Ψυχή ησυχία για να βρεις
πρέπει πολύ να παιδευτείς
σα να πληρώνεις τον καιρό
με πόνο και με στεναγμό
σα να πληρώνεις τον καιρό
με πόνο και με στεναγμό.

True Beauty




True beauty is in the way she laughs
True beauty is in her eyes
True beauty is how she acts
True beauty is inside
True beauty is unseen
True beauty is only felt
True beauty is not mean
True beauty is herself
True beauty can't be cruel
True beauty is bare
True beauty within you
True beauty is always there
True Beauty can't be covered with makeup
True beauty means true love
True beauty can't be baked up
True beauty is the flight of a dove
True beauty has no flaws
For True beauty is all that matters after all

True Beauty - Jean Melanie Pullman

Women who love themselves are threatening



“Women who love themselves are threatening; but men who love real women, more so.”
― Naomi Wolf


The Rose

The Rose by Wassim Jelassy

Καλημέρα - Goodmorning


Παρασκευή 26 Σεπτεμβρίου 2014

Πέμπτη 25 Σεπτεμβρίου 2014

Οι ρίζες είναι για να βγάζουμε κλαδιά και όχι να επιστρέφουμε σ’ αυτές.




Οι ρίζες είναι για να βγάζουμε κλαδιά και όχι να επιστρέφουμε σ’ αυτές.
- Κατερίνα Γώγου

Δε σου είπα πόσο είχα ανάγκη εκείνη την ημέρα.

 
 
 
 
Δε σου είπα πόσο είχα ανάγκη εκείνη την ημέρα.
Πως δεν άντεχα να κουβαλήσω την ψυχή μου.
Δε σου είπα πόσο μου είχες λείψει.
—  Αλκυόνη Παπαδάκη

Sunday Afternoon

Sunday Afternoon by  Steve Hanks

Καληνύχτα


Τετάρτη 24 Σεπτεμβρίου 2014

ANTONIS BARDIS - POU GYRNAS




Πάλι δε σε είδα, βασανάκι μου φευγάτο,
πίκρα το Σαββάτο και φαρμάκι η Κυριακή.
Ήπια με τον πόνο και με πήρε από κάτω
και τη νύχτα ρώτησα για σένα να μου πει.


Πού γυρνάς, πώς περνάς,
ποιον στα μάτια κοιτάς;
Ποιο θεό προσκυνάς,
ποια ρεφρέν τραγουδάς;


Πού να ξημερώνεις, ποιος να σ’ αγκαλιάζει
και για μένα τώρα δε σε νοιάζει;
Πού να ξημερώνεις, ποιος να σ’ αγκαλιάζει
έξω απ’ το παιχνίδι ποιος με βγάζει;


Πού γυρνάς, πώς περνάς,
ποιον στα μάτια κοιτάς;
Ποιο θεό προσκυνάς,
ποια ρεφρέν τραγουδάς;


Πάλι δε σε είδα και ξενύχτησα στο δρόμο
έξω από τον κόσμο και χωρίς προοπτική.
Είπα με τον πόνο μου τραγούδια για τον πόνο
και τη νύχτα ρώτησα για σένα να μου πει.



Woman by Pascal Chove

Woman by Pascal Chove

Καλημέρα


Κυριακή 21 Σεπτεμβρίου 2014

Εκείνοι που μας παίδεψαν




Ἐκεῖνοι ποὺ μᾶς παίδεψαν βαραίνουν μέσα μας πιὸ πολύ,
ὅμως ἡ δική σου τρυφερότητα πόσο καιρὸ ἀκόμα θὰ βαστάξει;
Ὅ,τι μᾶς γλύκανε, τὸ ξέπλυνε ὁ χρόνος κι ἡ συναλλαγή,
ἐκεῖνοι ποὺ μᾶς χαμογέλασαν βουλιάξαν σὲ βαθιὰ πηγάδια
καὶ μείναν μόνο κεῖνοι ποὺ μᾶς πλήγωσαν,
ἐκεῖνοι ποὺ ἀρνήθηκαν νὰ τοὺς ὑποταχτοῦμε.

Ἐκεῖνοι ποὺ μᾶς παίδεψαν βαραίνουν πιὸ πολύ...

Εκείνοι που μας παίδεψαν  - Χριστιανόπουλος

Παρασκευή 19 Σεπτεμβρίου 2014

Καληνύχτα


Clenched Soul




We have lost even this twilight.
No one saw us this evening hand in hand
while the blue night dropped on the world.

I have seen from my window
the fiesta of sunset in the distant mountain tops.

Sometimes a piece of sun
burned like a coin in my hand.

I remembered you with my soul clenched
in that sadness of mine that you know.

Where were you then?
Who else was there?
Saying what?
Why will the whole of love come on me suddenly
when I am sad and feel you are far away?

The book fell that always closed at twilight
and my blue sweater rolled like a hurt dog at my feet.

Always, always you recede through the evenings
toward the twilight erasing statues. 

 Clenched Soul - Pablo Neruda

Your Majesty Azure

Your Majesty Azure by Orestes Bouzon

Ὅσο περνᾶν τὰ χρόνια μου



Ὅσο περνᾶν τὰ χρόνια μου
κι ὅσο περνῶ μὲ κεῖνα
τόσο γλυκὰ τριγύρω μου
μοσκοβολᾶν τὰ κρίνα
τῶν πρωτινῶν ἀπρίληδων...
Τὰ παιδικίσια χρόνια
μοῦ κελαηδοῦν ἀηδόνια
σὲ νύχτες καὶ σ᾿ ἐρμιές.
Καλῶς τα τὰ χριστόψωμα
καλῶς τον Ἅι Βασίλη!
Παιδάκια μὲ τὰ κάλαντα
στὰ λυγερόηχα χείλη
σὰ μυστικὸ ξημέρωμα
τοῦ λιβανιοῦ οἱ ἀχνάδες.
Ἄναψαν οἱ λαμπάδες
κι ἀστράψαν οἱ ἐκκλησιές.
Καλῶς τα τὰ σπιτιάτικα
μεθυστικὰ γιορτάσια!
Στὰ μάτια τοῦ μισόκοπου
μαγιάτικα κεράσια
ροδίζουν καὶ σταλάζουνε
δροσιὰ καὶ γλύκα· ὦ! πόσο!
Πεινῶ καὶ πάω ν᾿ ἁπλώσω
τὰ χέρια πρὸς αὐτά.


 Ὅσο περνᾶν τὰ χρόνια μου - Κωστής Παλαμάς


Πέμπτη 18 Σεπτεμβρίου 2014

Τρίτη 16 Σεπτεμβρίου 2014

Dover Beach


 

The sea is calm to-night.
The tide is full, the moon lies fair
Upon the straits;--on the French coast the light
Gleams and is gone; the cliffs of England stand,
Glimmering and vast, out in the tranquil bay.
Come to the window, sweet is the night-air!
Only, from the long line of spray
Where the sea meets the moon-blanch'd land,
Listen! you hear the grating roar
Of pebbles which the waves draw back, and fling,
At their return, up the high strand,
Begin, and cease, and then again begin,
With tremulous cadence slow, and bring
The eternal note of sadness in.

Sophocles long ago
Heard it on the {AE}gean, and it brought
Into his mind the turbid ebb and flow
Of human misery; we
Find also in the sound a thought,
Hearing it by this distant northern sea.

The Sea of Faith
Was once, too, at the full, and round earth's shore
Lay like the folds of a bright girdle furl'd.
But now I only hear
Its melancholy, long, withdrawing roar,
Retreating, to the breath
Of the night-wind, down the vast edges drear
And naked shingles of the world.

Ah, love, let us be true
To one another! for the world, which seems
To lie before us like a land of dreams,
So various, so beautiful, so new,
Hath really neither joy, nor love, nor light,
Nor certitude, nor peace, nor help for pain;
And we are here as on a darkling plain
Swept with confused alarms of struggle and flight,
Where ignorant armies clash by night.


Η ζωή που είχες δεν είναι τίποτα.




Η ζωή που είχες δεν είναι τίποτα. Αυτό που είναι σημαντικό είναι η ζωή που έχεις.  
- Ζαν Μορώ

Nymph and Faun

Alexandre Cabanet “- Nymph and Faun” 1860